ଲକ୍ଷ

ଦଦଡା ଖଦଡା ପଥରେ ହନ୍ଦାଳି ହୋଇ

ଚାଲି ଯିବାକୁ ହୁଏ,

ଆଖିିରେ ଖାଲି ଗୋଟିଏ

ଦିଗହରା ନିରାଶର ଛାୟା ଦେଖା ଦିଏ ।

ଜାଣେ ନାହିଁ ବେଳ ଅବା କାଳ

କେତେ ବେଳେ କେଉଁଠି 

ଆଶ୍ରୟ ନିିିଏ,

ଦିନ ଦି ପହରରେ ପଥଶ୍ରମ ହେଲେ

ବିଚଳିତ ହୋଇ ଉଠି ଯାଏ ହଠାତ୍ 

ଚମକି ।

ପୁଣି ଚାଲେ ସେହି ଦଦଡା ଖଦଡା ପଥରେ

ଆବୁୁଡୁ ଖାବୁଡୁ ହୋଇ,

କାଳେ ନ ଗଲେ ପାଇବନି 

ତାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ।