ନିଜ ବୋଲି ନାହିଁ କିଛି

ସ୍ୱାର୍ଥର ସଂସାରେ ନାହିଁ ଯେ

ମାନବର ମୂଲ୍ୟ,

ସ୍ୱାର୍ଥରେ ପଡି ମାନବ ସବୁବେଳେ

ହୁଏ କଳବଲ (୧)

କହିବା ଲୋକଠୁ କରିବା ଗୁଣଟି

ଅଟଇ ସବୁ ବେଳେ ମହତ,

କହି କରିବା ଲୋକକୁ ସଦା 

ମହତ ମଣେ ଏ ଜଗତ (୨)

ଏମିତି ଲୋକ ସଂସାରେ ନାହିଁ

କାହୁଁ ଯେ ମିଳିବେ ଏ ମହତ ଜନ,

ପର ସ୍ୱାର୍ଥ ହିତସାଧନ ପାଇଁ ଯିଏ

ଦେବ ନିଜର ବଳିଦାନ। (୩)

କହିଯେ ଦେଉଛି କେତେ କଥାକୁ 

ହାତରେ ହଉନି କିଛି,

ନିଜେ ଯେ ନିଜକୁ ଅସମ୍ଭାଲ 

ଅନ୍ୟକୁ ଓଟାରି ଦେଖୁଛି।(୪)

ନିଜ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ତ ଏଠି

ସବୁ ସେ ଦେଇ ନେଉଛି,

ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ମଧ୍ୟ ଆମର ନୁହେ

ଦିନେ ଛାଡି ଯାଉଛି। (୫)