ମଧୁ-ଯାମିନୀର ଅନ୍ତର୍ନାଦ

ତନ୍ଦ୍ରାଳସା ସର୍ବରୀ'ର

ରତି-କ୍ଳାନ୍ତା ଉନ୍ମୁକ୍ତ କବରୀ,

ଘନ-କୃଷ୍ଣ କେଶ-ପାଶେ 

ଧରଣୀରେ ବିସ୍ତାରିତ ମାୟା...

ମଧୁ-ଯାମିନୀର ବିଳଂବିତ ରାତି

ଉତ୍ତାନ-ଶାୟିନୀ ନବ-ବଧୂ

ଉତ୍ତୁଂଗ-ବକ୍ଷଜା,

ଯୋଷା-ଶିରମଣୀ,

ଅସଂଯୋତା କଳେବରା

ଆଲୁଳାୟିତା କେଶା,

ଚୂର୍ଣ୍ଣ-କୁନ୍ତଳର ଘନ-ବନାନୀରୁ

ଏ ଯାବତ ରଜନୀ-ଗଂଧାର

ଅତୃପ୍ତ ସୂଗନ୍ଧ ମୋହାଚ୍ଛନ୍ନ କରେ

          ନିଶିଥିନୀ ବୁକୁ

ଶଯ୍ୟା ଧାରେ ପତି ସୂସୁପ୍ତ-

ଅବହେଳେ ବିସ୍ମରିଣ 

ନିଦ୍ରା'ର ଆବେଶେ

ନବ-ବଧୂ ସୁନ୍ଦରୀ ଲଳନା,

ଅବ'ଗୁଣ୍ଠନା-ବତୀ

        ରମଣୀ-କାଂଚନ

ଅତିଂଦ୍ରୀୟ ଦେଶେ 

ପରକୀୟା-ସ୍ୱପ୍ନେ ପ୍ରୀତି ଫୁଲ

         ସୋରିଷ'ର କ୍ଷେତ

ଓଢ଼ଣୀ ସେ-ପ୍ରଜାପତି ଡେଣା,

ଅଥଚ-ଅବଗୁଣ୍ଠନ ତଳେ

ସପନର କ୍ଷେତେ ବାଲି ଚରେ,

ଉଷୁମ-ନିଶ୍ୱାସ ଖର ବହେ,

ସ୍ଫୀତ-ବକ୍ଷେ ରମଣୀ କାଂଚନ

ଅପେକ୍ଷିତା ସଂଭୋଗ ଲାଳସେ,

ସାଜି ଅର୍ଘ୍ୟ ଥାଳି,

ଆତ୍ମ-ସମର୍ପଣ ହୃଦେ ସ୍ମରି,

ଟୋପା ଟୋପା ଲୁହେ-

ବିଳଂବିତ ରାତିର ପହରେ

ସିକ୍ତ କରି ମଧୁ-ଶେଜ,

ଶେଜୁ ଷ୍ଫୁରେ

     ମଉଳା ଫୁଲର ସୁବାସ,

ହେ ରାତ୍ରୀ

ପ୍ରଲଂବିତ ହୋଇଯାଅ ତୁମେ,

ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ-

ମୋ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ନୈବେଦ୍ୟ ଓ

ଅର୍ଘ୍ୟ ଥାଳିର ପୂଜା-ଉପାସନା

ସରି ନ'ଯାଇଛି.....

ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ-

ମୋ ଲୁହର ଅନ୍ତର୍ନାଦ

ସଂଚାରି ନ'ଯାଇଛି

ଅତିକ୍ରମି ଝିଁକାରୀ'ର ଅଖଣ୍ଡ-

ଝିଁ ଝିଁ ନାଦକୁ,

ପରକୀୟା ସମାଧିସ୍ଥ ହୃଦୟର

ଅଧିଷ୍ଠାନ ପ୍ରକଂପିତ ନହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ,

ଏଇ ଦେଖ-

ମୋ ଅମଳ କପାଳେ,

ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦାଉ ଦାଉ ଜଳୁଛି,

ଅକ୍ଷତ ସିନ୍ଦୂର-ଲାଲିମା,....

ହେ ରଜନୀ-

ଦିଅ ମୋତେ ମୋକ୍ଷ,

ଏ ଯୁଗ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ,

ଏ ପରିତ୍ୟକ୍ତ ସିନ୍ଦୂର'ରୁ.....