ମାଟି ମା

ଯିଏ ଅଟଇ ଜଗତର. ରାଣୀ

ସେଇ ତ ଆମର ମାଟି ମା ଧରଣୀ ।

ସହିଛି କେତେ ଯେ କଷଣ ନିତି

ପ୍ରତିବାଦ କରିନି ସେ ରହିଛି ତାର ପ୍ରୀତି ।

ତାରି କୋଳରେ ଖେଳି ବୁଲି ଆମେ ବଡ଼ ହେଲେ

ସକାଳ ସୁରୁଜ ରାତିର ଚନ୍ଦ୍ର ତାପାଖେ ଦେଖିଲେ ।

ଲଙ୍ଗଳର ଆଘାତ କୁ ସେ ସହିଜାଏ

ହସି ହସି

ଶସ୍ୟ ହୁଏ ତାରି ଠାରୁ ଆହାର ଦେଇ ପାଉଛି ଖୁସି ।

ତାରି ଉପରେ ନାନା ଜାତିର ଫୁଲ

ହସି ଉଠଇ ।

ବୀଜ ଟିଏ ପାଇଲେ ସେ ବୃକ୍ଷ ରେ ପରିଣତ କରଇ ।

ପିମ୍ପୁଡ଼ି ଠାରୁ ମୂଷିକ ଯାଏଁ ଘର କରନ୍ତି ତାରି ଭିତରେ ।

ତାରି ଗର୍ଭ ରେ ରହିଛି ଜଳ ପୁରି

ଚତୁର୍ଦିଗରେ ।

ମାଟି ମାକୁ ନେଇ କୁମ୍ଭାର ଗଢେ ମାଟି ପାତ୍ର ଭଳି କି ଭଳି

ପାର୍ବଣ ରୁତୁରେ ମାଟି ଦେବତାଆଗେ

କରେ ଭକ୍ତ ଟିଏ ଅଳି ।

ଗରିବ ଟିଏ ଘର ଟିଏ ଗଢେ ବାଲି ମାଟି ମିଶାଇ

ମାଟିର ଚୁଲିରେ ରନ୍ଧନ କଲେ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ହୁଏ ରୋଷେଇ ।

ମାଟି ମା ତୁହି ବ୍ୟାପି ଅଛୁ ସବୁଠି,

ଆଦି ଅନ୍ତ ତୋର ନାହିଁ

ତୋରି ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ସରଜନା

କରିଲେ ଜଗତ ସାଇଁ ।

ମାଟିର ଦେହ ଦିନେ ମାଟିରେ ମିଶିବ 

ଏ କଥା ଜାଣିଛି ସଂସାର

ରହିଛୁ ରହିବୁ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ମାଟି ମା ତୁହି ଆମର ।