ମାତା ଗାନ୍ଧାରୀ

ଲେଖିବା ପାଇଁକି ଲେଖନୀ କଂପଇ

ଗାନ୍ଧାରୀ ଲଲାଟ ଭାବି

କେତେ ଯେ ବେଦନା ହୃଦୟରେ ସିନା

ସ୍ତର ସ୍ତର ଥିଲା ଦବି ।

ଶହେ ପୁତ୍ର ମାତା କରିଲେ ବିଧାତା

ଲେଖିଲେ ନାହିଁ ତ ସୁଖ 

ଏକ ଏକ ବୀର ପୁତ୍ରକୁ ହରାଇ

ଲଭିଲେ ଯାତନା ଦୁଃଖ ।

ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାରରେ ଫାଟି ପଡୁ ଥାଏ

ମମତାରେ ବୋଳା ହୃଦ 

ପୁତ୍ରର ଅନ୍ୟାୟେ ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲେ ନାହିଁ

ହେଉ ପଛେ ପ୍ରାଣ ଦଗ୍ଧ ।

ମାତୃତ୍ବର ଭାବ ମାତା ବୁଝି ପାରେ

ବୁଝି ନପାରନ୍ତି କେହି

ମାତାର ହୃଦୟ ଅସୀମ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

ନଭ ରସାତଳ ମହୀ ।

ଗାନ୍ଧାରୀ ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ ହସ୍ତିନା ପୁରର

ସ୍ଵାମୀ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ରାଜା

ଅନ୍ଧ ସ୍ଵାମୀ ପାଇଁ ନେତ୍ରେ ପଟି ବାନ୍ଧି

ଜୀବନେ ଲଭିଲେ ସଜ୍ଜା ।

ଜନ୍ମରୁ ମରଣ ଚିର ଦିନ ଯାଏ 

ଦୁଃଖ ସ୍ରୋତେ ଭାସି ଭାସି

ନୃତ୍ୟ କରେ କାଳ ସମୟ ସାଥିରେ

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ହସ ହସି ।