ମାନସ ସନ୍ତାନ

ଶବ୍ଦକୁ ଖଞିଲେ  କବିତା ନୁହଁଇ

   ଭାବ ଯଦି ନ ଭିଜଇ,

ସେ ଭାବରେ ଯଦି ଜୀବନ ନଥାଏ

   ହୁଏ ନାହିଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ। 

ସୃଷ୍ଟି ତ ସ୍ରଷ୍ଟାର  ମାନସ ସନ୍ତାନ 

   ଆତ୍ମଜ ଅଟେ ତାହାର,

ସଫଳ ହୋଇବ  ସକଳ ଜୀବନ 

   ଥାଏ ଯଦି ତା ସଂସ୍କାର। 

ସୃଷ୍ଟିର ସମ୍ଭାର  ନୁହେଁ ଦରକାର 

   ନଥାଏ ଜୀବନଝସ,

ଶହେ ତାରାଗଣ ଥାଇ ଲାଭ କଣ

  ଅନ୍ଧାରେ କାହିଁ ପ୍ରକାଶ ।

ମାଟିର ଜୀବ ତୁ ମାଟିରେ ରହିବୁ

  ନକର ହେ ପଳାୟନ ।

ମଣିଷ କଥାକୁ  ଭାବରେ ଥାପିଲେ

  ତୋ ସୃଷ୍ଟି ହେବ ମହାନ ।