ମାଆଗୋ ଆସ

ମାସ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାର୍ଗଶିର ଯେ ଅଟଇ

ସବୁ ଗୁରୁବାରେ ଆସୁ,

ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଗୁରୁବାର ଏ ସୁଦଶା

ଧରାଧାମରେ ପ୍ରବେଶୁ ।

ହସ୍ତେ ଗଦା ପଦ୍ମ ମଥାରେ ସିନ୍ଦୂର

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ତୋ ରୂପ,

ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣୀ ହୃଦେ ସୁମରିଲେ

ଦୂରକରୁ ସବୁ ପାପ ।

ଷୋଳକୋଠି କରି ପାଦପଦ୍ମ ଲେଖି

ଅଗଣାଠୁ ନେଇ ଘର,

ଅନ୍ତରେ ସୁମରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣୀ

ଘେନାକର ନମସ୍କାର ।

ତୋର ପୂଜା ପାଇଁ ଗେଣ୍ଡୁ ପଦ୍ମ ମଲ୍ଲୀ

ରଖିଛି ସାଇତି କରି,

ସିନ୍ଦୂର ଅଳତା ଶଙ୍ଖା ଚୁଡ଼ି ଶାଢ଼ୀ

ଆଣିଛି ମୁଁ କିଣିକରି ।

ଦଶକେରା ସୂତେ ବ୍ରତକୁ କରିଛି

ଦଶନାମ ତୋର ଧରି,

ହସ୍ତରେ ବାନ୍ଧିବି ଅତି ଯତନରେ

ତୋହରି ନାମକୁ ସ୍ମରି ।

କର୍ମ ଅବେଳରୁ ନଳରାଜା ପୁଣି

କାଟିଥିଲେ ଘୋଡା ଘାସ,

ରାଣୀ ଦମୟନ୍ତୀ କେଡେ ଅଭାଗିନୀ

ହରାଇ ତାଙ୍କ ଉଆସ ।

ପୁତ୍ର ସଭାଚନ୍ଦ୍ର ମୟୂର ଗିଳିଲା

ଡିଏଁ ପୋଡାମାଛ ପୁଣି,

ତତେ ହତାଦରି କେତେ ଦୁଃଖ ଲଭି

ଜଗତ ଅଛଇ ଜାଣି ।

ଭଙ୍ଗା କୁଡ଼ିଆକୁ ଆସିବୁ ମାଆଲୋ

ପୂଜାଥାଳି ସଜାଡିଛି,

ମାଗୁନାହିଁ ଧନ ମାନ ଅବା ଯଶ

କରୁଣା ତୋ ଲୋଡୁଅଛି ।

କ୍ଳିଷ୍ଟହାରିଣୀ ମାଆ ସମ୍ପତ୍ତି ଦାୟିନୀ

ସୁଦୟା କରିବୁ ମୋତେ,

ସଦା ସତ୍ୟ ନ୍ୟାୟ ଧର୍ମର ପଥରେ

ଚଲାଇବୁ ଧରି ହାତେ ।