ମାଆ

ମମତାରେ ଭରା ଯେଉଁ

ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର

ଅମୂଲ୍ୟ, ଅପୂର୍ବ ମାଆ

ନାମଟି ତାହାର ।

ମଧୁଠାରୁ ବେଶୀ ମିଠା

ହୃଦୟ ଯାହାର

ସ୍ନେହଶ୍ରଦ୍ଧା, ଦୟା, ପ୍ରେମ

ଅସାର ଭଣ୍ଡାର ।

ଜନମରୁ ଜୁଇ ଯାଏଁ

ସିଏ ଆପଣାର

ତା, ତନୁର ଅମୃତରେ

ଗଢ଼ା ଏ ଶରୀର ।

ହସ୍ତସ୍ପର୍ଶେ ପରିବାର

ସାଜେ ସ୍ୱର୍ଗପୁର

ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର ସିଏ

ବିଚିତ୍ର ସୃଷ୍ଟିର ।

ପବିତ୍ର ମନରେ ତା'ର

ଭରା ସୁବିଚାର

ହାତ ଧରି ଶିଖାଏ ସେ

ସମାଜ ସଂସ୍କାର ।

ସନ୍ତାନର ସୁଖ ପାଇଁ

ପ୍ରାଣ ତା' ଅଧିର

ସହିଯାଏ ସବୁ ଦୁଃଖ

ସାଜି ସେ ପ୍ରାଚୀର ।

ସନ୍ତାନର ସେବା କରେ

ରହି ଉଜାଗର

ଭକତିରେ ପୂଜୁଥାଏ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପୟର ।

ଯୁଗେଯୁଗେ ଧରାପୃଷ୍ଠେ

ମାଆ ଯେ ଅମର

ତା' କଥାରୁ ଝରୁଥାଏ

ଶାନ୍ତିର ନିର୍ଝର।

ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ସିଏ

ଶିଶୁ ଜୀବନର

କରୁଣା, ସେନେହମୟୀ

ମାଆଟି ଆମର ।

ତା'କୋଳେ ଜନମ ଲଭି

ଦେଖିଲି ସଂସାର

ଚରଣରେ କରୁଅଛି

କୋଟି ନମସ୍କାର ।