ମାଆ

ଯାର୍ କୁଲେ ମୁଇଁ ଜନମ୍ ହେଇଛେଁ 

ସେ ଏଖା ମୋର୍ ମାଁ ,

ମହୁ ଠାନୁ ବେଶୀ ଲାଗସି ମଧୁର୍

କେଡେ ସୁନ୍ଦର୍ ତାର୍ ନାଁ ।

ମନ୍ ଟା ତାର୍ କଏଁଲି ପତର୍

ଆଏ ସେ ଆକଟମୟୀ ,

ଛୁଆକେ ବାନ୍ଧିଛେ ସେନେହର୍ ଡୋରେ

ସରଗର୍ ସୁଖ୍ ଦେଇ ।

ଦଶ୍ ମାସ୍ ଧରି କେତେ ଦୁଃଖ୍ ସହି

ଜନମ୍ ଦେଇଛେ ମତେ ,

ଜର୍ ତପ୍ ହେଲେ ରାଏତ୍ ସାରା ବସି 

ଜୁଗି ରହିଥିସି ସତେ ।

ତାର୍ ପନତ୍ ତଲେ ସବୁ ସୁଖ୍ ମୋର୍

ନାଇଁ ନୁରେଁ ପକ୍କା ଘର୍ ,

ତାର୍ ନାଁ ଧରି ବାଟ୍ ଚାଲୁଥିଲେ 

ନାଇଁ ଲାଗେ ମତେ ଡର୍ ।

ଜୀଇଁ ଥିବାରତକ୍ ମନ୍ ଦେଇ ମୁଇଁ

କରୁଥିମି ତାର୍ ସେବା ,

ତାର୍ ଦୟା ନ ତରି ଜିମି ମୁଇଁ

ଜୀବନ୍ ମୋର୍ ଧଏନ୍ ହେବା ।