ମାଆ

କେବେ ସେ କାନ୍ଦଇ କେବେ ଋଷିଯାଏ

ଅନାହାରେ ତ ଆହାରେ,

ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ ରହେ ଯେ ମଉନ

ପୁଣି ଉଲଗ୍ନ ଶରୀରେ।

ବୁଝି ପାରେ ନାହିଁ ଭୁଲ କି ଠିକ

ବାଉଳା ବାତୁଳା ହୁଏ,

ତଥାପି ଆଦର ସେନେହ ମମତା

ଡୋରରେ ସେ ଛନ୍ଦି ଦିଏ।

ସେ ଆଉ ତ କେହି ନୁହେଁ

ମାତୃ ସୁଲଭ ଗୁଣ ସଦା ତାହାର

ମୁଖେ ଫୁଟିଠୁଥାଏ।

ସନ୍ତାନ ବତ୍ସଳ ମାତୃତ୍ଵ ମନ ତା

ଡହଳ ବିକଳ ହୁଏ,

ପାଗେଳୀ ମନରେ ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ

ପିଲା ପାଇଁ ତାର ଥାଏ।