ଗୁରୁ ଭକ୍ତି

ଗୁରୁ,

ଉତ୍ପନ୍ନ ତ ଦୁଇଟି

ସାମାନ୍ୟ ଅକ୍ଷରରୁ

କିନ୍ତୁ;

ଗଭୀରତମ ସାଗର ଠାରୁ

ଔଜଲ୍ୟମାନ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଠାରୁ 

ସେ

ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ 

ସଂଯୋଗର ମାଧ୍ୟମ,

ବ୍ୟକ୍ତିସତ୍ତା ନ ମାନିବା 

ଶକ୍ତିସତ୍ତାଟିଏ ।

ବୈଦିକଯୁଗେ ଗୁରୁକୂଳାଶ୍ରମେ

ନିଷ୍ପାପ, କୋମଳମତି ଶିଶୁ 

ଗ୍ରହଣ କରୁଥିଲେ ଶିକ୍ଷା ।

ଗୁରୁଙ୍କ ଆଦେଶରେ ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇ

ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ବ୍ରତ ପାଳନରେ

ନେଉଥିଲେ ଗୁରୁଦୀକ୍ଷା ।

ଜୀବନର ଜଟିଳ ଅଙ୍କକଷା,

ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ ତତ୍ତ୍ଵସାର ନିର୍ଯ୍ୟାସରେ

ଗୁରୁ କରନ୍ତି ଜ୍ଞାନାଞ୍ଜନ

ଭବିଷ୍ୟକୁ କରନ୍ତି ସୁରଭିତ, ସଂରକ୍ଷଣ ।

ଗୁରୁ ଶୁଭାଶିଷ ,

ଗୁରୁ ପଦେ ଲୟ

ହୁଏ ଜ୍ଞାନୋଦୟ ।

କେବେ ନିର୍ଜନ ପଥରେ ସାଜନ୍ତି ପଥିକ

କେବେ ପୁଣି ଜଗତ ନଈରେ

ଜୀବନ ରୂପୀ ନାଆର ନାବିକ ।

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରକୁ

ଯେ କରେ ଆଲୋକିତ,

ସେ ନର ରୂପି ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ

ମୋର ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣିପାତ ।