Library
ମାଆ ପରି କିଏ ହେବ
ମାଆ ପରି କିଏ ହେବ
ମାଆ ବୋଲି ଯେଉଁ ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର
ମନରୁ ହୃଦୟ ଯାଏଁ
ସମୁଦ୍ର ସେପାରି ଦୂରଦିଗବଳୟ ଛୁଇଁଯାଏ
ବୋଉ ବୋଲି ଯେଉଁ ମନଛୁଆଁ ଡାକ
ଭୁଲିବ କେମିତି କିଏ
ମନ ଦରପଣେ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ କିଏ ଗାଏ
ମାଆ ବୋଲି ଯାର ପଣତ ତାହାର
କେତେ ଲହୁ ଲୁହ ପିଏ
ଦୁଃଖରେ ସୁଖରେ ଚାମର ସେ ସାଜିଥାଏ
ମାଆ ବୋଲି ଯାର ହୃଦୟ ତାହାର
ସରଗ ସମାନ କହେ
ସାଗର ପରି ଗଭୀର ପ୍ରେମ ଫଲଗୁଟିଏ
ମାଆ ବୋଲି ଯାର ମନଟି ତାହାର
ପଦ୍ମ ପରି ଉଭା ହୁଏ
ନିବିଡ଼ତା ଭରା ଆଲିଙ୍ଗନ ସନ୍ତାନ ପାଏ
ବୋଉ ବୋଲି ଯେଉଁ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର
କି ଅମୃତ ମୟ ସିଏ
ସ୍ନେହ ମମତା ପ୍ରୀତି ର ନଈ ଟିଏ
ମାଆ ବୋଲି ଯାର ସରାଗ ତାହାର
ଆକାଶ ଠୁ ଉଚ୍ଚା ରହେ
ତାପରି ନାଉରୀ ଥିଲେ ନା ଭାସିଭାସି ଯାଏ
ବୋଉ ବୋଲି ଯାର ମାତୃତ୍ୱ ତାହାର
ଧରଣୀ ପରି ସର୍ବଂସହା ମାଆ ଟିଏ
ଦୟା କ୍ଷମା ଶାହନଶୀଳତା ଭରା ଫୁଲଟିଏ
ବୋଉ ବୋଲି ଯାର ଡାକଟି ତାହାର ସଭିଙ୍କ ପରାଣ ଛୁଏଁ
ଡାକରେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଯନ୍ତ୍ରଣା କୁଆଡେ ଯାଏ
ବୋଉ ଯାର ଅଛି ଏ ସଂସାରେ
ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟେ ସିଏ
ସରଗ ସୁଖ ମର୍ତ୍ତେ ପାଇ ସୁଖୀ ହୁଏ
ବୋଉ ଶବ୍ଦ କୁ ବୁଝିଛି ଯିଏ
ମଣିଷପଣିଆ ଭିତରେ ମଣିଷ ସିଏ
ଶୀର ଉଚ୍ଚା କରି ବାଟ ଚାଲିବାର ବଳପାଏ
ବୋଉ ଯାର ନାହିଁ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରନେତ ଅନେଇ
ଅନୁଭବ କରି, ସବୁକିଛି ପାଇଯାଏ
ବୋଉ ଅବା ମାଆ ଶବ୍ଦ ଗୀତା ପରି
ସଦା ମତେ ଅନୁଭବ ହୁଏ
ମାଆ ମୋର ଏକ ଛନ୍ଦମୟୀ କବିତା
ଉପମା ଅବା ତୁଳନା ଯାର ନଥାଏ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କବୟିତ୍ରୀ
ପରବାର ର ଆହୁଲା ଟିଏ
ଆକତା ମାକତା ହେଲାବେଳେ ପଥଧାରେ
ଚନ୍ଦନ ପ୍ରଲେପ ସିଏ
ତା କଥାର ଯାଦୁରେ ପିଲାଦିନୁ ଆଜିଯାଏଁ
ନୟନ ମୁଦ୍ରିତ ମୁଦ୍ରାରେ ଥାଏ
ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା କି ଝାଞ୍ଜି
କବଚ କୁଣ୍ଡଳ ପିନ୍ଧାଇ ଦିଏ
ପାଦରେ ଫୁଟିଲେ କଣ୍ଟାଟିଏ କେବେ
ତା ହୁଦୟ ରୁ ରୁଧିର ବହେ
କୋଉ ଉପାଦାନେ ଗଢ଼ା ମାଆ ମୋର
ଜାଣି ବି ଜାଣିନି ଏଯାଏଁ
ସ୍ୱର୍ଗ ଗଛର ଅମୃତ କଳସୀ ଫୁଲ ପାରିଜାତ
ମୋ ମାଆ ପରି ହେବ କିଏ?
