ମାଆ ବାପ ଆମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ପଦ

ମାଆ କୋଳେ ଶିଶୁ ଦୁନିଆ ଡରେନା

ବାପ ଥିଲା ପୁଅ ସଭାରେ ହାରେନା

  ମାତା କାମଧେନୁ ସମା

ବାପା କଳ୍ପବଟ ସେନେହ ଆକଟ

ସକଳ ସୁଖର ଧାମା ।

ପୁଅ ହୋଇଥାଉ ଛୋଟା କେମ୍ପା ଅନ୍ଧ

ମାଆର ଆଖିରେ ସେ ପୂନେଇ ଚାନ୍ଦ

   ଝିଅ ହେଉପଛେ ଠୁରି

କାଳି କି କୋତରି ଅଥବା ପୋଚରି

   ମାଆର ସରଗ ପରୀ ।

ପିତା ତ ରକ୍ଷକ ପରିବାର ମୁଖ୍ୟ

ଶିରାଳ ଶରୀର ବଜ୍ର ସମ ଦକ୍ଷ

  ସବୁ ଠାରୁ ପାରିବାର 

ମାଆ ମମତାର ତ୍ୟାଗର ମନ୍ଦିର

   ନାହିଁ ତାର ପଟାନ୍ତର ।

ସନ୍ତାନ ପାଇଁକି ଉଭୟେ ପାଗଳ 

ସନ୍ତାନ ମୁଖରେ ଆନନ୍ଦ କଲ୍ଲୋଳ

    ନିଜେ ନଖାଇ ନପିଇ

ସନ୍ତାନ ପାଇଁକି ଗୋପନେ ସାଇତି

    କେଡ଼େ ଯତ୍ନେ ରଖିଥାଇ ।

ପୁଅ ଝିଅ ପାଠ ପଢ଼ିବାପାଇଁ

ଯାହା ଯାହା ଲୋଡ଼ା ଖଞ୍ଜନ୍ତି ରହି

   ଦୀପ ପରି ଜଳି ଜଳି

ଦୁଃଖର ଜହର ପିଇ ଅବିରଳ

   ସନ୍ତାନର ସୁଖ କଳି ।

ପିତା ମାତା ଆମ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ

ଜୀବନ୍ତ ଦେବତା ଦୃଶ୍ୟ ଭଗବାନ

  ତାଙ୍କ ସେବା ଆମ କାମ୍ୟ

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟେ ସହାୟ ଦେଇ ବରାଭୟ

 ରଖିବା ତାଙ୍କରି ନାମ ।