ମାଆ -୭

ଯେତେ ଅବହେଳା କଲେ ବି

ସେ ଦିଏ ନାହିଁ ଅଭିଶାପ,

ଯେତେ ଦୁଃଖ ଦେଲେ ମଧ୍ୟ

କରେନି ସନ୍ତାପ ।

ସବୁବେଳେ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଏ

ଶୁଭ ବି ମନାସେ,

ମନରେ କଷ୍ଟ ହେଲେ ବି

ମୁରୁକି ସେ ହସେ ।

ସନ୍ତାନର ସୁଖ ଦେଖି ହୁଏ

ସେ ଆତ୍ମ ବିଭୋର,

କଷ୍ଟ ଦେଖି ଦେଲେ ନୟନରୁ

ବହେ ଅଶ୍ରୁ ଧାର ।

ତ୍ୟାଗ ହିଁ ପରମ ଧର୍ମ

ସବୁବେଳେ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ,

ତା' କୋଳରେ ଜନମିଛି

ନୁହେଁ କେହି ମୋ ମା' ସିଏ ।

ସୁଖ ନିଦ୍ରା ଦେଇଥାଏ

ରାତି ରହି ଉଜାଗର,

ମମତା,ସ୍ନେହର ପୁଣି

ମୋ ଜ୍ଞ।ନର ଗନ୍ତାଘର ।

ଶତ ଜନ୍ମ ନେଲେ ମଧ୍ୟ୍ୟ

ଋଣ ଶୁଝି ପାରିବାନି,

ଯେତେ ଶୁଝିଲେ ବି ଏହା

ବାକି ରହିଥିବ ପୁଣି ।