କୁନ୍ତୀସ୍ତୁତି

       

ଜୟ ଜୟ ଦେବ ଭକତ ବାନ୍ଧବ 

    ପରମ ଦୟାଳୁ ହରି l

ଆଶ୍ରିତ ମୁଁ କୁନ୍ତୀ କରେ ତୋତେ ସ୍ତୁତି 

   ପ୍ରଭୁ ମାଧବ ମୁରାରୀ ll

ପିତୃହୀନ ମୋର ପାଞ୍ଚଟି ସନ୍ତାନ 

   ତୋ ଚରଣେ ରଖି ମତି l

ସଖୀ କୁଳ ବଧୁ ପାଞ୍ଚାଳ ନନ୍ଦିନୀ 

   ସୁଖେ କାଳ ହରୁଛନ୍ତି ll

ଗାନ୍ଧାରୀ ନନ୍ଦନ ମାନୀ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ 

    ଜତୁଗୃହ ମଧ୍ୟେ ଭରି l

ବଞ୍ଚାଇଲ ସର୍ବ ହେ କୃଷ୍ଣ କେଶବ 

   ପାଞ୍ଚିଥିଲା ଦେବ ମାରି ll

ପୁତ୍ର ବୃକୋଦର ଭୀମକୁ ମୋହର 

   ଆହାରରେ ଦେଇ ବିଷ l

ଗଙ୍ଗାରେ ଫିଙ୍ଗିଲା ମାନୀ ଅନ୍ଧବଳା 

    ରକ୍ଷାକଲୁ ଜଗଦୀଶ ll

ବଣ ଫଳ ମୂଳ ଖାଇ ହରି କାଳ 

   ବାସକଲୁ ଘୋର ବନେ l

ପଦେ ପଦେ ଥିଲ ହେ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ 

   ପାଣ୍ଡବ ସଖା ଵିଧାନେ ll

କୁରୁସଭା ତଳେ ବିବସନ କାଳେ 

   କୋଟି ବସ୍ତ୍ର ପ୍ରଭୁ ଦେଇ l

ଲାଞ୍ଚନା ପାଞ୍ଚାଳୀ ଦୂର ବନମାଳୀ 

   ଅଦୃଶ୍ୟ ହାତ ବଢ଼ାଇ ll

ଦୁଃଖେ ରହିଥାଇ ଏହିଭାବେ ମୁହିଁ 

   ସ୍ୱଭାବେ ତୋର ପିଉସୀ l

କଷଟି ପାଷାଣ ମୋ ଦୁଃଖ କଷଣ 

    ନାରାୟଣ ବ୍ରହ୍ମରାଶି ll

ଏହିଭାବେ ସଦା ରଖିଥାଅ ପ୍ରଭୁ 

     ତୁହି ଭଵ କର୍ଣ୍ଣଧାର l

ଦୁଃଖେ ମୁଁ ଭାଜନ ନାହିଁ ପ୍ରୟୋଜନ 

    ସୁଖ ସମ୍ପଦ ମୋହର ll

ଦୁଃଖେ କାଟି ଦିନ କରିବି ଭଜନ 

    ଆହେ ଅଗତିର ଗତି l

ପାହାଡ଼ ପରାୟେ ଦୁଃଖ ଲଦିଥିବୁ 

   ଏତିକି ତୋତେ ମିନତି ll

ସହି ସହି ଦୁଃଖ କଳାକର ମୁଖ 

    ଡାକୁଥିବି ହରି ହରି l

ହୋଇବି ବିମୁଖ ଭଜି କଳାମୁଖ 

  ଦୁଃଖ ଯେବେ ଯିବ ସରି ll

ଜୟ ଦୀନବନ୍ଧୁ ଯଦୁକୂଳ ଇନ୍ଦୁ 

   ଜୟ ହେ ଜଗବନ୍ଦନ l

ଜଗତର ପତି ତୋ ପୟରେ ଶାନ୍ତି 

   ଜୟ ହେ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ ll