ମା

ଅମୃତ ଝରା ଗଙ୍ଗାର ଧାରା

ସୁମଧର ମୟୀ ଚିର ଚଞ୍ଚଳା

ସୁଦୀର୍ଘ ବେଳାଭୂମି ନିଶ୍ଚଳ

ସୀମାହିନ ଦରିଆ ପରି

ବହିଯାଏ ନିରବ ପଥ ଧରି ।

ସେନେହ ମୟୀଜନନୀ ସେ

ମାତୃ ରୂପେ ଜନନୀ

ବନ୍ଧୁ ରୂପେ ବାନ୍ଧବୀ ସେ

କରୁଣାମୟୀ ନବ ତରୁଣୀ ।

ସୁନ୍ଦର ଗୃହର ଗୃହିଣୀ ସେ

ଶାମୁକା ମଧ୍ୟର ମୁକ୍ତା

ବିଜୁଳି ପରି ଚଞ୍ଚଳ ସେ

ସମୁଦ୍ର ଜୁଆର ପରି କ୍ଷୁଦ୍ର ।

ପୃଥିବୀ ର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ

ସାଜେ ବିନାଶ କାରଣି

ପ୍ରଦୀପ ପରି ଉଜ୍ବଳ ସେ

ଫୁଲ ପରି କୋମଳ ।

କୋମଳମତୀ ନାରୀ ସେ,

ସତ ଅବା ଫୁଲ ଝରି।