ମା ଓ ଶାଶୁ

ଦୁନିଆର ଖେଳେ ଜୀବନଟି ଚଳେ

ସମ୍ପର୍କ ଡୋରିରେ ଛନ୍ଦି

ବାପ ଘରେ ମାଆ ସ୍ୱାମୀ ଘରେ ଶାଶୁ

ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧି ।

ଉଦାସ ବଦନ  ଦେଖି ମାଆ ମନ

ଅଜଣା ଆତଙ୍କେ ଭାସେ

ଶାଶୁ ଯେବେ ଦେଖେ ବୋହୁର ମୁଖକୁ

ମୁହଁ ମୋଡି ଦେଇ ହସେ ।

ସେନେହ ପରଷି ପାଶେ ବସି ମା'

ଭୁଞ୍ଜାଏ ଯେ ପେଟ ଭରି

ଏଣେ ଶାଶୁ ମାଆ ବୋଲଇ ବଚନ

ଖାଇଛି ସେ ଚୋରି କରି ।

ଆଖି ଲୁହ ଆଖି ପିଇ ଯାଉ ଥାଏ

ପ୍ରାଣରେ ନିରବ ବାସ

ଓଢ଼ଣୀ ତଳରେ ଯାତନା ଲୁଚାଇ

ବଧୂ ରୂପେ ମିଥ୍ୟା ହସ ।

ଶାଶୁ ଆଚରଣ ସୁଦ୍ଧ ହୋଇ ଥିଲେ

ଜରା ବେଳ ଯିବ ସୁଖେ

ନଚେତ୍ ସମୟ ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ନେବ

ଦିନ ଚାଲୁ ଥିବ ଦୁଃଖେ ।

ଆପଣା ତନୁଜା କଷ୍ଟ ଭୋଗ କଲେ

ମାତା ନପାରଇ ସହି

ବଧୂ କିବା ନୁହେଁ କାହାର ଦୁହିତା

ବୁଝ ନାହିଁ କାହିଁ ପାଇଁ ।

ସାରା ଦୁନିଆରେ ସକଳେ ନୁହଁନ୍ତି

ଶାଶୁ ନାମେ କଳଙ୍କିତ

ପୁତ୍ର ବଧୂକୁ ଯେ ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଭାବି

ହେଉ ଥାନ୍ତି ଆନନ୍ଦିତ ।

ଆଶା ସବାରିରେ ମନକୁ ସଜାଡି

ବୋହୂ ଆସି ଥାଏ ଘରେ

ସ୍ନେହ ସନମାନେ ଆଦରି ରଖିବ 

ଆଉ ସବୁ କର୍ମ ପରେ ।