ମା’ ବିନା ଜୀବନ କଳ୍ପନା ନାହିଁ

ନିଦ ନ ଆସିଲେ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲେ 

ତୋ କୋଳେ ଶାନ୍ତିରେ ନିଦ ଲାଗିଯାଏ  

ଖେଳ ପାଠ ପଢା ଯୋଗୁଁ ଯେତେ ଥକା

ତୋର ହାତ ଲାଗି ତାହା ମେଣ୍ଟିଯାଏ ।

ଆଜି ସେ ମାଆର ନିଦ ଯେ ହଜିଛି 

ଶୋଇ ପାରେ ନାହିଁ ଦଣ୍ଡେ ଘଡ଼ି ଯିଏ  

ନିଜ ସନ୍ତାନର କଥା ଅକଥାକୁ 

ଶୁଣିପାରେ ନାହିଁ ତା’ କାନେ ସିଏ ।

ସେବା ସୁଶ୍ରୁଷା ତ ପଛକଥା ହେଲା

ମିଠାକଥାଟିକୁ ପାଉଟି ହେଲା 

ଆଶିଷ ସନ୍ତାନେ ହେବ କି ମାଆର

ଶେଷ ଜୀବନ ଯା’ ଦୁଃଖରେ ଗଲା ।

ସ୍ୱାର୍ଥ ବିନା ଯିଏ ସାରା ଜୀବନକୁ 

ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଲା ସନ୍ତାନ ପାଇଁ 

ତାଙ୍କ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଥମେ ରଖିଲା 

ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ପାସୋରି ଦେଇ ।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ ତାର

ଇଚ୍ଛା ବହୁଦୂର ଚାଲିଯିବା ପାଇଁ 

ତା ଭିତରେ ମା’ ମନ ଭାବୁଅଛି

ମୋ ଲୁହ ପଡ଼ିଯିବ ତ ନାହିଁ ।

ସନ୍ତାନର ସ୍ୱର୍ଗ ମା’ ଚରଣରେ

ମା’ ବିନା ଜୀବନ କଳ୍ପନା ନାହିଁ  

ତା ସ୍ନେହ ଶରଧା ସମର୍ପଣ ତ୍ୟାଗ

ଶବ୍ଦ ଉପମାର ଭିତରେ କାହିଁ ।

ମା’ର ମହତ ସୃଷ୍ଟି ଥିବା ଯାଏ

ଅସୀମ ଅଭୁଲା ହୋଇ ରହିବ

ସବୁ ମାତାଙ୍କୁ ଭୂମିଷ୍ଠ ପ୍ରଣାମ

ସନ୍ତାନର ଦୋଷ କ୍ଷମା କରିବ ।