ଲେଖୁ ଲେଖୁ ଲେଖିଦେଲି

ତୁମେ ଚନ୍ଦ୍ରମାର ଜହ୍ନରାତି ପରି,

            ନୀଳ ସାଗରର ଢେଉ,

ଧାରା ଶ୍ରାବଣର ମେଘର ମଲ୍ହାର

            ସ୍ୱପ୍ନର ସାଧବ ବୋହୁ l

ଜୀବନ ପଥର ପଥିକ ତୁମେ ଯେ

            ପ୍ରଣୟର ପଦ୍ମାବତୀ,

ଅନ୍ଧାରି ରାତିରେ ଆଖିର ନୟନ

             ଅଶିଣର ଜନ୍ହରାତି l

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି ପାରିବିନି କେବେ

              କହିଦେଲି କହୁକହୁ,

ତୁମେ ହସିଦେଲେ ଫୁଲ ଫୁଟିଯାଏ

              ଓଠରେ ଝରଇ ମହୁ l 

ତୁମେ ହେମନ୍ତର ହଳଦୀ ପତ୍ରରେ

             ପ୍ରୀତିର ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ,

ଶୀତ ସକାଳର ସୋରିଷ ଫୁଲଗୋ

              ମାଘେ ମନଛୁଆଁ ଇନ୍ଦୁ l

ପାଣିର ସ୍ରୋତ ବହିଯାଏ ଯେବେ

           କଣ୍ଠେ ତୋଳିଥାଅ କୁହୁ,

ତୁମ ସଂଗୀତକୁ ଶୁଣିବା ପାଇଁକି ମନେହୁଏ ଭାରି

                      କହିଦେଲି କହୁ କହୁ l