କୁମୁଦର ଲୋଭ

କୁମୁଦ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ,

ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ !

ପଦ୍ମ ସମ ଏ ଜୀବନ ନହେଲା କିମ୍ପାଇଁ ?

ହେ ନୀଳମାଧବ ହେ କଳାଗୋସାଇଁ ! 

         

କୁମୁଦବତୀ ରୋଦନେ ଉଛୁଳେ ଯମୁନା,

ରେ କଳାକାହ୍ନୁ ତୋ ବଇଁସୀ ଆଉ ବଜାନା ।

କହ୍ଳାର କାନ୍ଦିବ ତୋ ବଇଁସୀ ସାତସୁରେ,

ଫିକା ପଡିଯିବ କିବା ରଙ୍ଗ ସାତରଙ୍ଗେ !

କୁମୁଦ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ,

ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ !

       

         

ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତା ଚନ୍ଦ୍ରବଦନୀ ଶଶିପ୍ରିୟା ମନୋହରିଣୀ,

କୃଷ୍ଣ ପାଦପଦ୍ମେ କିବା ହେବ ପଦ୍ମିନୀ

ସେତ ହୀନ କୁମୁଦିନୀ !

କୁବଳୟ ହୃଦୟେ ଫୁଟେ ଅସୀମ ଆବେଗେ ପିଡା,

ଅମୃତ କଳସ ସମ ଉଦ୍ଭାସିତ ନ ହୁଏ ଲୋଡା। 

କୁମୁଦ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ,

ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ !

         

ରାଧା ପାଇଁ ଫୁଟେ ପଦ୍ମ ରାଧା ପାଇଁ କଦମ୍ବ,

ସୌଗନ୍ଧକ ସାଜିବ ସଙ୍ଗୀ ଅଧା ପ୍ରତିବିମ୍ବ ।

ନେଳି ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେଇବ ଗୋ ଶ୍ରୀରାଧା ପୟର,

ଧନ୍ଯ ଧନ୍ଯ ବୋଲାଇବ ବୃନ୍ଦାବନେ କହ୍ଳାର ।

କୁମୁଦ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ,

ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ !

          

ଆଶା ଅଛି ବୋଲି ସିନା ପିପାସୁ ହୃଦୟେ କୈରବ,

ଫୁଟିଛି ଗୋପନେ କିରଣେ ଦେବ ଚନ୍ଦ୍ରମା ବିଭବ ।

କହ୍ନାଇ ସପନେ ଦେଖି ତୁମ ମନଲୋଭା ସୌରଭ, 

ଆଗୋ ଶଶିପ୍ରଭା, ବାଜେ ବେଣୁ ସାତସୁରେ ଉଦ୍ଭାସେ ନଭ !

କୁମୁଦ କାନ୍ଦଇ କଇଁ କଇଁ,

ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ ରେ କହ୍ନାଇଁ !

          

କୁବଳୟ ସୋମପ୍ରିୟା, ଚନ୍ଦମୁଖୀ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତା !

କୁମୁଦବତୀ କୁମୁଦିନୀ, ଶଶିପ୍ରିୟା ଶଶିକାନ୍ତା !!

ଏମନ୍ତ ଭାବ ରାଧାର ହେବ, 

ଭାସିବ ଜଳେ ପ୍ରେମର ନାବ ।

ସପ୍ତରଙ୍ଗେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ରଙ୍ଗ, 

ସପ୍ତସୁରେ ସଙ୍ଗୀତର ଗାନ,

ଶୋଭାବନେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ତନ,

ଲଭ୍ୟହେଉ ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ।

      

        

ସତ୍ୟଯୁଗ,ତ୍ରେତୟାଯୁଗ,ଦ୍ବାପରଯୁଗ

ଏ କଳିଯୁଗେ ନେବି ତୁମ ନାମ-

ହେ କୃଷ୍ଣ ହେ କୃଷ୍ଣ ହେ କୃଷ୍ଣ !

ହେ ରାମ ହେ ରାମ ହେ ରାମ !!

 

ହରେକୃଷ୍ଣ ହରେକୃଷ୍ଣ ହରେକୃଷ୍ଣ ! 

ହରେରାମ ହରେରାମ ହରେରାମ !!