କୁଳବଧୂ

ବିଶ୍ୱରେ ମହାନ ସଂସ୍କୃତି ଯାହାର

      ସିଏ ତ ଭାରତ ବର୍ଷ,

ଧରିଛି ତା କୋଳେ କେତେ ପଲ୍ଲୀପୁର

      ନାନା ରଙ୍ଗ ନାନା ବେଶ ।

ନାରୀକୁ ଦିଏ ସେ ଅସୀମ ସମ୍ମାନ

      ମନେ ଭରି ମାତୃଭାବ,

କଲ୍ୟାଣମୟୀ ସେ ଦେଶ ଜାତି ପାଇଁ

      ଏହା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅନୁଭବ ।

ପରିବାରେ ନାରୀ ପାଇଥାଏ ଶ୍ରଦ୍ଧା

      ସତେ ଅବା ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ,

କୁଳବଧୂ ହୋଇ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭରି

      ହୁଏ ସ୍ୱାମୀ ଅନୁଗାମୀ ।

ନୂଆ ହୋଇ ଯେବେ ଆସେ ଝିଅ ଟିଏ

      କାହା ଘରେ ବୋହୂ ହୋଇ,

ପରକୁ ଆପଣା କରିଥାଏ ସିଏ

      ସମର୍ପଣ ଭାବ ନେଇ ।

ଗୃହ ଲଷ୍ମୀ ସମ ଉଦାର ହାତ ତା

      ଥାଏ ପରିବାର ସୁଖେ,

ସଭିଙ୍କର ମନ ନେଇ ଚଳିଲେ ବି

     ରହେ ନାହିଁ ମନ ଦୁଃଖେ ।

କୁଳବଧୂ ପରା ସହିଷ୍ଣୁରେ ଭରା

     ପରିବାର ଶ୍ରୀ ବଢାଏ,

ଆଖିରେ ତାହାର ମମତାର ଅଶ୍ରୁ

     ସଭିଙ୍କୁ ଭିଜାଇ ଥାଏ ।

ପରମ୍ପରା ଏହା ପୁରାଣ ଯୁଗର

     ଏବେ ବି ସେ ଆଲୋକିତ,

କୁଳବଧୂଟିଏ ଘରର ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଯେ

      ସଦା କରେ ସୁବାସିତ ।