କଥା ସରିତା

ଏ ଜୀବନ ଏକ କଥା ସରିତାଟେ 

କାହାଣୀ ତ କେବେ କବିତା 

କେବେ ଲୋଡ଼େ ପୁଣି ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର 

କେବେ ଲୋଡ଼େ ନାଲି ଅଳତା l

ଜୀବନ ତ ଏକ ସ୍ୱରୂପ ଅନେକ 

କିଏ ନାରୀ କିଏ ପୁରୁଷ 

ବୃକ୍ଷ-ତରୁ-ଲତା,କୀଟ-ପତଙ୍ଗଠୁ 

ଜୀବଜନ୍ତୁ ଅବା ମଣିଷ l

ସବୁରି ଭିତରେ ପ୍ରାଣ ସ୍ପନ୍ଦନରେ 

ମାଟି ଘଟେ ଥାଏ ରହି 

ମାଟିର ଶରୀର ମାଟିରେ ମିଶିବ 

ଏଇ କଥା କହି କହି l

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ ଏ ଜୀବନ ପୁଣି 

ନିଜକୁ କରଇ ବ୍ୟକ୍ତ 

ଆଶା ଅବଶୋଷ ମାୟା ବନ୍ଧନରୁ 

ପାରେ ନାହିଁ ହୋଇ ମୁକ୍ତ l

ସ୍ମୃତି ଫରୁଆରେ ଏ ଜୀବନ କେବେ 

ରଖେ ତା' ଅନ୍ତର କଥା 

ସପନ ଦ୍ୱୀପରେ ମାଣିକ ସାଉଁଟେ 

ଶାମୁକା ଭିତରୁ ମୁକୁତା l

କାଲିର ଅତୀତ ଆଜି ପାଇଁ ସ୍ମୃତି 

ଆଗାମୀର ସ୍ମୃତିରେଖା 

ସେଇ ସ୍ମୃତି ହେବ ବଞ୍ଚିବାର ରାହା 

ଆଗାମୀର ବନ୍ଧୁ, ସଖା l

କଥା କାହାଣୀର ସମୟ ପଥରେ 

ଏ ଜୀବନ ଚାଲେ ନିତି 

କର୍ମ ଜଞ୍ଜାଳରେ ଦିନ ସରିଯାଏ 

ସକାଳଠୁ ପୁଣି ରାତି l

ପ୍ରବେଶ-ପ୍ରସ୍ଥାନ, ଉଦୟ-ଅସ୍ତରେ 

ଜୀବନଟା ହୁଏ ଶେଷ 

କଥା ଅନେକକୁ ବେଳ ତ ନିଅଣ୍ଟ 

ସାର ଖାଲି ଅବଶୋଷ ।