କ୍ଷଣେ

ମଗ୍ନ ମାଟି ମୁଁ

ଭଗ୍ନ ହୃଦୟ

ହସୁଛି ପସରା ମେଲି

ନାହିଁ ସେଇ ଦିନ

ଅଛି କିନ୍ତୁ ଚିହ୍ନ

ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ଖାଲି।।

ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଚାହିଁ

ଶୁନ୍ୟତା କିଣେ

ସପନ ବଜାରୁ ସିନା

ଅଣ୍ଟିରୁ ପଇସା

ସରେ ତ ସହସା

ସରେନି ସଉଦା କିଣା।।

ଭୋ ଭୋ ପ୍ରାଣ

ସୁନାର ହରିଣ

ଆନମନା କରେ ପ୍ରାଣ

ସୁନା ହରିଣ

ଧ୍ୱଂସର କାରଣ

ବୁଝି ଅବୁଝା ଏ ମନ...!

ମୁଗ୍ଧ ଜୀବନ

ଦଗ୍ଧ ସକାଳ

ବିଦଗ୍ଧ ଅନ୍ତର ତଳେ

ନିଷ୍ଠୁର ସମୟ

ନହୋଇ ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ରହ ବଞ୍ଚିଯାଏ 'କ୍ଷଣେ'।।

ସମୟ ତ ନିଜ

ଇଚ୍ଛାର ମାଲିକ

ଶୁଣେ କିବା କାର ଅଳି

ବୁହାଇ ନିଅଇ

ସବୁଙ୍କୁ ସାଥୀରେ

କାର କି ପୁରାଇଛି ଥାଳି....!

ସବୁ ତ ଜାଣିଛେ

ତଥାପି କାହିଁକି

ଆନମନା ହୁଏ ପ୍ରାଣ

କହ କିଆଁ ଏଇ 

ବିଷୟ ବାସନା

ନଚାଇ ନିଏ ଜୀବନ...!

ବୁଝିଛି ଏତିକି

ପାଇଛି ଯଦି ମୁଁ

ଅମୂଲ୍ୟ ନର ଜୀବନ

ଖୁସି ରହି ସଦା

ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ବାଣ୍ଟି

ଛାଇଯିବି କିଛି ମନ।