କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା

ବିବୁଧ ବୁଦ୍ଧେ ଡେରିବା ଶ୍ରବଣ

ବର୍ଣ୍ଣନା ରେ ବଖାଣିବା ପୁରାଣ l

ଭଗବାନ ବାସୁଦେବଙ୍କ ଗୁଣ

ଧନ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ବନ୍ଧୁ ଚରଚା ପଣ ଯେ l

ଯଶ ଉଡ଼େ ତ୍ରିଭୁବନ 

ଦ୍ୱାରିକାଧିପତି ବନ୍ଧୁ ସୁଦାମାର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ କଲେ ହରଣ l01l

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା ବାଲ୍ୟ ବେଳରେ

ସହପାଠୀ ଥିଲେ ଗୁରୁକୁଳରେ l

କ୍ରମେ ହୋଇଲା ଶିକ୍ଷା ସମାପତ

ସମୟ ଚକ୍ରକୁ କେହୁ ଜାଣେତ ଯେ l

ଈଶ୍ୱର ମାୟା କବଳେ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଭୂପତି ସୁଦାମା ଦରିଦ୍ର ଅତି ଦୁଃଖେ କଷ୍ଟେ ଚଳେ l02l

ନିତ୍ୟ ପତ୍ନୀ ସନ୍ତାନଙ୍କ ନିକଟେ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦିବ୍ୟଲୀଳା ସର୍ବ ରଟେ l

ଦିନେ ପତ୍ନୀ କହେ ଶୁଣ ବଚନ

ବୋଲୁଛ ତୁମ ବନ୍ଧୁ ଭଗବାନ ଯେ l

ଯାଅ ତାଙ୍କ ସନ୍ନିଧାନ

କେତେଦିନ କ୍ଷୁଧା କଷ୍ଟେ ସର୍ବେ ଆମ୍ଭେ ଧରିବା ଆଉ ଜୀବନ l03l

ଦାରା ବିନତି ଶୁଣୁ ପ୍ରତିଦିନ

ବାହାର ହୋଇଲା ଦୀନ ବ୍ରାହ୍ମଣ l

କାନିରେ ବାନ୍ଧି ଖୁଦ ତିନି ମୁଠି

ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭିଲା ପକାଇ ଗଣ୍ଠି ଯେ l

ଏକପକ୍ଷ ହୋଇ ଶେଷ

ଯାତ୍ରାରେ ଅବଶ ଅବୟବ ଦିଶେ ଦ୍ଵାରକା ଦ୍ୱାରେ ପ୍ରବେଶ l04l

ଦ୍ଵାରୀ ବୋଇଲା ହେ ଦୀନ ବ୍ରାହ୍ମଣ

କାହୁଁ ଅଇଲ କେଣିକି ଗମନ l

ସୁଦାମା ବୋଲେ ମିତ୍ର ମୋର କୃଷ୍ଣ

ସୁଦାମା ମୋ ନାମ ଦିଅ ସନ୍ଦେଶ ଯେ l

ଶୁଣି ଦ୍ଵାରୀ ଚଳିଗଲେ 

ସୁଦାମା ନାମରେ ଦ୍ଵିଜ ଏକଆସି ଆପଣଙ୍କ ମିତ୍ର ବୋଲେ l05l

ଶୁଣି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଉଠି ତଡ଼ବଡ଼ି

ନାହିଁ ଜୋତା ପାଦେ ଶିରେ ପଗଡି l

ସୁଦାମା ପାଶେ ହୋଇ ପରବେଶ

ଆଲିଙ୍ଗନ କଲେ ହୋଇ ହରଷ ସେ l

ହୋଇ ପ୍ରେମ ଗଦଗଦ

କହି ଏତେଦିନେ ପଡ଼ିଲିକି ମନେ ମିଳିଲା ଦିବ୍ୟ ଆନନ୍ଦ l06l

ପାଛୋଟି ଘେନିଣ ନେଲେ ଭବନ

ଶୀତଳ ଜଳେ ଧୋଇଲେ ଚରଣ l

ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ମିଷ୍ଟ ଭୋଜନ କରାଇ

ବାର୍ତ୍ତାଳାପେ ବୋଲନ୍ତି ଭାବଗ୍ରାହୀ ଯେ l

ମୋହର ପାଇଁ କି ମିତ୍ର

କିଆଣି ଆସିଛ ଦିଅନ୍ତୁ ତ୍ୱରିତ ଶୁଣି ସୁଦାମା ଶଙ୍କିତ l07l

ଏ କଥା ଶୁଣିଣ ଲୁଚାଏ ଖୁଦ

ବିଚାରେ କେମନ୍ତେ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେବ l

ଦେଖିଣ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନେଲେ ଛଡ଼ାଇ

ଆନନ୍ଦେ ଦେଲେ ବେନି ମୁଠା ଖାଇ ଯେ l

ପୁଣି ଶେଷ ମୁଠା ଧରି

ରୁକ୍ମିଣୀ ଧଇଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର କର ଆମକୁ ଦେଲ ପାଶୋରି l08l

ଏମନ୍ତେ ପୁଣି କିଛି ଦିନ ଗଲା

ବିଦାୟ ନେଇ ସୁଦାମା ଫେରିଲା l

ନିଜ ପୁର ଦେଖି ହେଲା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ

ପୁରି ରହିଛି ସକଳ ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ଯେ l

ଦରିଦ୍ରରେ କୋଟିନିଧି

ବିହେ ପ୍ରେମାନନ୍ଦ ଦରିଦ୍ର ବାନ୍ଧବେ ଦେଇଅଛନ୍ତି ଅବଧି l09l