ମୁଠାଏ ସ୍ମୃତି

ଅତୀତ ସେଇ ଅଭୁଲା ସମୟ ଯେବେ ଆଜି ପଡ଼େମନେ

ଚଳଚିତ୍ର ପରି ଅଭୁଲା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ନାଚି ଉଠେ ଏ ନୟନେ l

ଭୁଲିବାକୁ ଚାହିଁ ଭୁଲି ହେଉନାହିଁ ଅତୀତର ଯେତେକଥା

କେବେ ଖୁସିଲାଗେ ମନେପଡ଼ିଗଲେ କେବେପୁଣି ଲାଗେବ୍ୟଥା

ଅତୀତର ସେଇ ଭାବପ୍ରବଣତା ପ୍ରେମର ପୂରବୀ ସ୍ଵନ

ମନ କଦମ୍ବରେ ଫୁଲ ଫୁଟୁଥିଲା ଶୁଣି ଶ୍ରାବଣର ତାନ l

ଶିହରଣ ଖେଳୁଥିଲା ଅବୟବେ ପ୍ରିୟା ସାଥେ ହେଲେ ଭେଟ

ହୃଦୟର ସ୍ନାୟୁ ଅଣୁପରମାଣୁ ହେଉଥିଲା ତ ଉଚ୍ଚାଟ l

କାମନା କୁଣ୍ଡଳୀ ଜାଗି ଉଠୁଥିଲା ଜ୍ଞାନଅଞ୍ଜନକୁ ଲଙ୍ଘି

ମନେପଡ଼େ ପ୍ରିୟା ଚାଲିଗଲା ଦିନେ ମନ କପାଟକୁ ଭାଙ୍ଗି l

ପାଗଳ ପ୍ରାୟକ ନିଝୁମ ନିଶିର ବରଷାରେ ଭିଜିଅଛି

ବିଜୁଳି ଆଲୋକ ଘୋରଅନ୍ଧାରରେ କେତେ ବା ମୁଁ ନଖୋଜିଛି l

ଲିଭିଛି ପ୍ରଳାପ ନାହିଁସେ ଆଳାପ ଯାଇଛି ଗଳପ ହୋଇ

ଅୟୁତ ଯୁଗର ତୃଷା ମୃଗତୃଷ୍ଣା ଯାହା ଯାଇଅଛି ସେହି l

ଇତି ହୋଇନାହିଁ ଏମନରେ ପ୍ରେମ ସେ ଦିନ ଗଲେବି ବିତି

ମନର ନିଭୃତ କୋଣରେ ଏବେବି ରହିଛି ମୁଠାଏ ସ୍ମୃତି l