କୃଷକ ଜୀବନ

ସୁନାର ଫସଲ ଫଳାଇ କୃଷକ

              ହସି ଥିଲା ଟିକେ ହସ,

ସେ ହସରେ ମୋତି ଝରୁ ଥିଲା ପୁଣି

               ଦେଖି ଧାନ କ୍ଷେତ ଶସ୍ୟ l

ବରଷକ ବାର ମାସ ଶ୍ରମ କରି ସିଏ

              ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ମାରି,

ସପନ ତାହାର କେତେ ଝିଲି ମିଲି

               ଆଶା ଥିଲା ଅସୁମାରୀ l

ରାତିପାହିଗଲେ ଚଷା ପୁଅ ସେତ

               ବିଲକୁ ଯାଏ ବାହାରି,

ହିଡ଼ ମୁଣ୍ଡେ ବସି ନିଜକୁ ହଜାଏ

               ଦେଖେ ସେ ଆନନ୍ଦ ପୁରି l

ହଳଦୀ କିଆରୀ ଦେଖେ ଟିକେ ପୁଣି

 ପରିବାର ମୁଖେ ଦେଇଥିଲା ବୁଣି ଆଶା,

ସେ ଆଶା ତାହାର ମିଳେଇ ତ ଗଲା

                 ତୁଟିଲା ସବୁ ଭରସା l

ବାରମାସ ମଧ୍ୟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଥିଲା ବୋଲି

              ଅପେକ୍ଷା କରି ମଗୁଶୁର,

ମା 'ଆଗମନେ ହସିଥାନ୍ତା କ୍ଷେତ

              ଲାଗିଥାନ୍ତା କେତେ ହସ ଲହର l

ସୁନା କିଆରୀରେ ବିତଉଥିଲା

              ତା 'ମନରେ ଯେତେକ ଖେଦ,

ମାଟି ମା' କୁ ଟିକେ ମଥାରେ ଲଗାଇ

           ଚାଲୁଥିଲା ସୁରେ ପାଦକୁ ମିଶାଇ ପାଦ l

ଅଦିନ ଝଡ଼ଟେ କାହୁଁ ଥିଲା ପୁଣି

               କରିଲା କ୍ଷେତକୁ ଗ୍ରାସ,

ସବୁ ଖୁସି ତା'ର ସମୀରେ ମିଶିଲା

                ଛାଡିଲା ସେ ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ l

ସବୁ ଖୁସି ତାର ମାଟିରେ ମିଶିଲା

                 ମଥାରେ ପଡିଲା ବଜ୍ର,

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମା କାହିଁ କୋପ କଲେ ତାକୁ

                  ବୁଡ଼ିଲା ତା ସଂସାର l

ଚାଷ କାମ କରି ଆନନ୍ଦ ମିଳଇ

                କୃଷକେ ଜୀବନେ ତାର,

ମାଟିରେ ସୁନା ଫଳାଇ ଦେଇ

               ପାଉଥିଲା ତାର ଉପହାର l

ଦୁନିଆକୁ ଯିଏ ପାଳିଥିଲା ପରା

               ଶେଷେ କର୍ମ କଲା ଉପହାସ,

ନିୟତି ର ଏ ଫଳ ତାକୁ ବୋଲି

                ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦେ ହୋଇ ବେହୋସ l

ମଥାରେ ହାତକୁ ପିଟିକି କାନ୍ଦୁଛି

                ପେଟରେ ଲଗାଇ ହାତ,

ଭାଗ୍ୟଫଳ ବୋଲି ବିଚାର କରୁଛି

                କର୍ମ ଛଡାଇ ନେଲେ ଜଗତମାତ l