ଶବ୍ଦାତ୍ମା

ଶବ୍ଦର ନାହିଁ ହାତ ପାଦ

ତଥାପି ଆଘାତ କରେ

କ୍ଷତାକ୍ତ ରକ୍ତାକ୍ତ କରେ 

କେବେ ଲଗାଏ ଔଷଧ ଗଦ ।

ଶବ୍ଦର ନାହିଁ ରୂପ ରଙ୍ଗ ରାଗ

ତଥାପି ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷେ

ମାନ ସମ୍ମାନ ବରଷେ

କେବେ ଖୁଣ୍ଟା ମାରି ଥୁଣ୍ଡା ଅନୁରାଗ ।

ଶବ୍ଦ ତୀର ଭଳି ଆସେନା ଫେରି

ତଥାପି ପ୍ରେମ ସନ୍ଦେଶ ଅଙ୍କୁରେ

ମନ ମଗଜରେ ବସାବାନ୍ଧେ ଅନ୍ତରେ

କେବେ କଟି ପଡିଥାଏ ରାଗରୋଷା ଡୋରୀ ।

ଶବ୍ଦ ଭାବନା ଚେତନାର ଜାଗରଣ

ତଥାପି ଜୀବନରେ କଳୁଷ ବିଦ୍ଵେଷ

କଳି ତକରାଳ ଯୁଦ୍ଧ ତାଣ୍ଡବ ଧ୍ଵଂସ

କେବେ ବିଞ୍ଚିଦିଏ ସୁଧାମୃତ ଅକାରଣ ।

ଶବ୍ଦ ହେଉ ଯୋଡିବାର ଶକ୍ତ ପ୍ରଲେପ

ଶତ୍ରୁରୁ ମିତ୍ର ବନିବାର ମହାର୍ଘ ପ୍ରଦୀପ

ଆକ୍ରାନ୍ତ ତନ ମନକୁ ଦେଉ

ଶୀତଳ ନିର୍ମଳ ଅମ୍ଳଜାନ ଉତ୍ତାପ

କେବେ ନ ବାଣ୍ଟୁ କଟୁତା କୃରତା 

ମିଛ ଅସ୍ଫାଳନରେ ଗଡୁଥିବା ମଦ୍ୟପ ।