କୃଷକ ବିଳାପ

ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ମୟ ଜୀବନ କାହାଣୀ

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଭାଲେ କର ଦେଇ ସେ ଭଳଇ ।

ଲାଭ କରି ବହୁ ଦୁଃଖ ଖେଦ କୋହ ଭାର

ମନ ପ୍ରାଣ ହୋଇ ଉଠେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅସ୍ଥିର ।

ଲଭି ଲଭି ଚିିର କାଳ ନିତି ସେ ସନ୍ତାପ

କରୁଣ୍ୟ କାତରେ ହୃଦେ କରଇ ବିଳାପ ।

ଆହରେ ଦଇବ ତୁହି ଆହା କି ଦାରୁଣ

ବ୍ୟଥା ଅବସାଦ ଭରା ମୋହର ପରାଣ ।

ଅନା ବୃଷ୍ଟି, ବାତ୍ୟା , ବଢ଼ି ମରୁଡ଼ି ର କ୍ଷତେ

ପକା ଇ କାହିଁକି ମାରୁ ଏବେ ସଦା ମୋତେ ।

ଜଳା ଭାବ ଦିଏ ପୁରା ଜମି କୁ ଶୁଖାଇ

ବଞ୍ଚିବି କେଶନ ଦିନ ଚଳିବି କି ଖାଇ ।

ଯାହା ଯେତେ ପରିଶ୍ରମ କରି ଥାଏ ବେଳେ

ବେଳେ ବେଳେ ଅକାରଣେ ନଶୁଚୁ ତୁ ହେଲେ ।

ଖଟି ଖଟି ହାଲିଆ ଯେ ହୋଇଲିବି ମୁହିଁ

ଦିନେ ହେଲେ ସୁଦ୍ଧା ଭଲ ଗଣ୍ଡେ ମିଳେ ନାହିଁ ।

ଏହାରି ଉପରେ ପୁଣି ପରି ବାର ବୋଝେ

ଦାଗଧି ସନ୍ତୁଳି ହୋଇ ଦୁଃଖ ନିତି ସିଝେ । 

ଆହା କି କାରୁଣ୍ୟ ଭରା ଜୀବନ ମୋହର

ହା ହୁତାସେ ନିତି ନିତି ତୋଳେ ହା ହା କାର ।

ଏହାରି ଉପରେ ପୁଣି କେତେ ରୁଣ ଭାର

ଜନସାଧାରଣ ନ୍ୟନ୍ତି କେତେ ଚାନ୍ଦା କର ।

ଦେଇ ଦେଇ ରୋଗ ଶୋକ ସନ୍ତାପ ପିଡନେ

ମୂର୍ହୁ ମୁର୍ହୁ ଜଳି ମରେ ଆଜି ଏ ଜୀବନେ ।

କାହା ପାଖେ ଗୁହାରୀ ବା କରିଲେ ଶୁଣି ବ

ଅଜସ୍ର ଖେଦ ଦଗଧ ହୁଅଇ ମୋ ଜୀବ ।