କର୍ମଫଳ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଯେବେ ଟେକି ଦେଉ

  ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ପାଣି,

କେବେ ଝରିପଡେ ପୁଳାପୁଳା ପାପ

  କେବେ ବହେ ପୁଣ୍ୟ ପୁଣି ।

ପାପ ଆଉ ପୁଣ୍ୟ ମିଳିଥାଏ ସଦା

  ଆପଣା କରମ ନେଇ,

ଫଳାଫଳ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରାପତ

  ପାଆନ୍ତିନି କେହି ତ୍ରାହି ।

ଅପକର୍ମ ପାଇଁ ଅନୁତାପେ ଯଦି

  ନ ହୋଇଲା ନିଜେ ଭାଳି,

ଅଦୄଶ୍ୟ ଶକ୍ତିର ଶକ୍ତ ପ୍ରହାରକୁ

  ପାରିବନି ଜମା ଟାଳି ।

ଭଲ ଓ ମନ୍ଦର ମରମକୁ ହେଜି

  କର୍ମ କରେ ଯେଉଁ ଜନ,

ଆତ୍ମିକ ଉଲ୍ଲାସ ପ୍ରାପତ ହୁଅଇ

  ସୁନ୍ଦର ହୄଦୟ ମନ ।

ଅନୁତାପ ଏକ ସୁଅନୁଭବ

  ଯେବେ ଆସେ ଚିନ୍ତନରେ

ଜୀବନ କରମ ହୁଅଇ ମାର୍ଜିତ

  ଅବସାଦ ଯାଏ ଦୂରେ ।

ପ୍ରତିଟି କରମ କରିବା ପୂର୍ବରୁ

  ବହୁଥର ଭାବି କଲେ,

ଆତ୍ମଗ୍ଳାନି ପ୍ରଶ୍ନ ନଥାଏ ତହିଁରେ

  ସନ୍ତୋଷ ମିଳଇ ଭଲେ ।