କଲମ

ଜୀବନ ସ୍ରୋତରେ ଭାସିଯିବା ଆଗରୁ

କୁଟା ଖଣ୍ତିଏର ଆଶ୍ରା ଦେଉଥିବା

ସାହି ଦୁଆତର ଏ କଲମ 

ମୁର୍ଖକୁ ଶିଳ୍ପୀ କରିବାରେ ସେ ଓସ୍ତାତ ।

ତାକୁ ଯିଏ ଯେପରି ଭାବେ ଚଳାଇବ 

ସେ ସେହିପରି ଲୋକଂକୁ ଚଳାଇବ

ମରଣ ପଥରୁ ଫୁଲ ରାସ୍ତାକୁ ଆଣୁଥିବା

ଏଇ କଲମ ।

କଲମ କେବେ ଜାଣେନା 

ସେ ଗରୀବ ର ନା ଧନୀର

ଲେଖଚାଲେ ଅନବରତ

ଶେଷ ନିଶ୍ବାସ ପଯ୍ୟନ୍ତ । 

ଥକିପଡୁନୁ କେବେ 

ଦାେଷ ବି ଦେଉନୁ କାହାକୁ

ଭୁଲ ଠିକ୍ ର ହିସାବ ନିକାଶ କରି

ଦାେଷୀକୁ ଚଢାଉ ଫାଶି ଖୁଣ୍ଟରେ ।