କଳଙ୍କିନୀ

କଳଙ୍କିନୀ ବୋଲି ସଭିଏଁ କହନ୍ତି

         ଦାଣ୍ଡକୁ ବାହାରି ଗଲେ

ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ କରୁଥାନ୍ତି ମୋତେ

            ସାହି ପଡିଶାର ପିଲେ ।

ସହି ବି ପାରୁନି ରହିବି ପାରୁନି 

             ତୁମ ଏ ସନ୍ତକ ପାଇଁଁ

ଭଲ ପାଇବାଟା କଳଙ୍କିତ ହେଲା

              ବଞ୍ଚିବି କେମିତି ମୁଁହି ।

ବାହାଘର ହେବା ଦିନ ଦଶଟାରେ

              କରୋନାରେ ଗଲ ଚାଲି

କହି ପାରିଲନି ତୁମ ଘରେ ଥରେ

               ତୁମରି ସନ୍ତକ ବୋଲି।

ଅନାଥିନୀ ବୋଲି ବାହାର କରିଲେ

               ହୋଇଲି ଆଶ୍ରୟ ହିନ

ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭକୁ ଡେଇଁ ଆଜି ମୁଁହି

               ହାରୁଅଛି ଏ ଜୀବନ ।

ବାହାଘର ଏଇ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ

               କଳଙ୍କିତ ହେଲା ଆଜି

ବଞ୍ଚି ପାରିଲିନି ତୁମେ ବିନା ସାଥି

                କଳଙ୍କିନି ଟିଏ ସାଜି ।

କ୍ଷମା କରିଦେବ ତୁମ ସନ୍ତକକୁ

                ନ ଦେଖେଇ ଦିବାଲୋକ

ପଛେଇଲିନି ମୁଁ ଜୀବନ ନେବାକୁ

                ଧିକ ମୋ ଜୀବନ ଧିକ ।