କଳିଯୁଗର ସାବିତ୍ରୀ ପୁରାଣ

ସାବିତ୍ରୀ କହୁଛି ଚାହିଁ ଯମଙ୍କ ବଦନ

ଏଥରକ ଛାଡିଦିଅ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଜୀବନ ।

ବେକକୁ ମୋ ସୁନାହାର ଆଣିଛନ୍ତି ସ୍ବାମୀ

ତା' ସାଥୀର ଦେଇଛନ୍ତି ଶାଢୀଟିଏ ଦାମୀ ।

କେତେ ଫଳମୂଳ ଆମ୍ବ କମଳା କଦଳୀ

ପଣସ ସପୁରୀ ତାଳ ଖଜୁରୀ ପିଜୁଳି ।

ସବୁଥିରୁ ଟିକେ ଟିକେ କରି ଖାଇଯାଅ

କରୁଛି ଗୁହାରୀ ଯମ ସ୍ବାମୀଙ୍କୁ ନ ନିଅ ।

ସ୍ବାମୀ ମୋର ଭାରି ଭଲ ନେଇଛନ୍ତି ଛୁଟି

ଯେତେ ଯାହା କହିଲେ ବି ଖୋଲନ୍ତିନି ପାଟି।

ଯାଅ ଯମ ଫେରିଯାଅ ନ ନେଇ ପରାଣ,

ଆସିବ ଆର ବରଷ ତୁମକୁ ମୋ ରାଣ ।

ଯଦି ସ୍ବାମୀ ଆଣିବେନି ମୋ ଲାଗି ଜିନିଷ

କ୍ଷଣକରେ ଟାଣିନେବ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଆୟୁଷ।

ଏହା ଶୁଣି ଯମରାଜ ହେଲେ ହସହସ,

କହିଲେ ସଧବା ହୋଇ ରହ ଏକବର୍ଷ ।

ଆର ବରଷକୁ ପୁଣି ଆସିବି ମୁଁ ଜାଣ

ଯଦି ତୋର କଥା ସ୍ବାମୀ ନକରେ ପୂରଣ ।

ଏହା କହି ଧର୍ମଦେବ କରିଲେ ପ୍ରସ୍ଥାନ,

ସରିଲା କଳିଯୁଗର ସାବିତ୍ରୀ ପୁରାଣ ।

ବୋଲ ଆନନ୍ଦେ ଏକବାର ହରିବୋଲ ।