କଳାର ଶୁଭ୍ରତା

ଶୋଭାର ବର୍ଦ୍ଧକ ଅଟଇ ମୁଁ ଯେ କଳା

ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମୁହଁର ଆଭାରେ ବୋଳା ।

ଶକ୍ତିର ସୂଚକ ମୁହିଁ ଅପାରଗ ହାରୀ

କର୍ମଠ ବରିଷ୍ଠ କରେ ସର୍ବ ନର ନାରୀ।

ଅତି ଆଧୁନିକ କର୍ମ ଶୈଳୀ ଶିଖାଏ

ସଭିଙ୍କୁ ଜୀବନ ପଥର ଶିକ୍ଷା ଦର୍ଶାଏ।

କଳା ମୁଁ ରଙ୍ଗ ସୂର୍ଯ୍ୟାଙ୍କ ନିପାତନ

ନ କରେ ମୁଁ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଗୁଣର ଶୋଭନ।

କିଛି କିଛି ଦାନ କରେ ରୁଣାତ୍ମକ ମାନ

ଶିଖାଇବାକୁ ମାନବେ ପ୍ରକୃତି ଚିନ୍ତନ ।

ହୁଏ ମାନବ ରୁଣାତ୍ମକ ଗୁଣେ ଯେବେ ସ୍ଥିର

ଲାଭ କରେ ଶେଷେ ଧନାତ୍ମକ ଗୁଣ ଅପାର ।

ଯନ୍ତ୍ର ଭିତରେ ମୁଁ ଥାଏ ସଦା ଜାଗ୍ରତ

କ୍ରିୟା ଶୀଳ ହୋଇ ମୁଁ ତାକୁ କରଇ ଚାଳିତ ।

କୋଇଲାର ରଙ୍ଗ ମୁଁ ତ ଚଳାଏ ଥର୍ମାଲ

ଆଉ ରେଳ ଗାଡ଼ି ଚଳାଇ କରେ ମୁଁ କମାଲ ।

ରଙ୍ଗ କଳା କିନ୍ତୁ ଗୁଣ ମୋ ଧଳା ସଦା

କରେ ମୁଁ ଜନ କଲ୍ୟାଣ ନକରି ମନ ଓଦା ।

ପ୍ରଗତି ଆବାଦୀ କରିଛି ଆଜି ମୁଁ ଦୁନିଆକୁ

ନକରି ହତାଦର ବାଛ ବିଚାର ପ୍ରତିଭାକୁ ।

ରକେଟ ଉଡ଼ାଜାହାଜ ପାଣିଜାହାଜ ଇଂଜିନ

ସବୁଥିରେ ମୁଁ ବିଦ୍ୟମାନ କରି ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାୟନ ।