କଳା'ପଟାର ପ୍ରେମ କାହାଣୀ

ରହସ୍ୟ'ମୟୀ-

ତୁମ ମନ-ଆକାଶ'ଟା

କେତେବେଳେ-

     ପୁନେଇଁ-ରାତି'ର

     ଛନ-ଛନ ଜନ୍ହ,

ତ' କେତେବେଳେ-

     ଉଆଁସ-ରାତି'ର

    ପୁଞା-ପୁଞା ଚିକ୍-ମିକ୍ ତାରା,

ଭିଣି ହୋଇ ପଡି'ଥାଂତି-

        ଆକାଶ'ଟା ସାରା,

ଯୋଡି-ଯାଡି, ରୁଂଡାଇ-ପୁଂଡାଇ

              ବିପର୍ଯସ୍ତ ରାଗ'ସବୁକୁ,

       ପଂଚମ-ରାଗେ- ରାଗିଣୀ'ଟିଏ ତୋଳି,-

       ନାଭି'ର ଶେଷ-ମୁଂଡ'ରୁ,

    ଗାଇବା'କୁ ଯାଇ

ଏକ କାରୁଣ୍ୟତା ଭରା

     ପ୍ରେମ'ର ଗୀତି,-

      ହୁଏ ଛଂଦ-ହରା

ଦାଂତ'ଚିପି ହସୁ'ଥିବା

ହସକୁରି ତାରା ସମେତ,

ଖତେଇ ହୋଉ'ଥିବା ଆକାଶ'ଟାକୁ

ସାଉଁଟି'ଆଣି ବୁକୁ'ରେ-

       ଯୋଡାଇ ଧରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ

        ହୃଦୟ'ର ନିବୁଜ-କୋଠରୀ'ରେ

        ଡହ-ଡହ ଇଚ୍ଛା

ହେଲେ

   ଉଏଁ ନାହିଁ ଜନ୍ହ,

ଯେପରି ତୁମ

   ଅନାବିଷ୍କୃତ ମନ

ମୁଁ କଳା'ପଟା ଟିଏ,

ମୋ ଇପ୍ସା'ର ଇଲାକା'ରେ

ଖାଲି ହା-ହୁତାଶ,

ଲେଖି'ହୋଇ ଲିଭି'ଯିବାର

 

Advertisement

      କେତେ'ଯେ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ,

       ମୋ ବୁକୁ'ରେ ସାଇତା,

  ସେ କାହାଣୀ କହେ ଏଇ-

        ଦର'ଲିଭା ଅଖ୍ୟର'ର ରେଖା,

 ମୋ ଆଖି-ଲୁହ'ରେ

  ଧୋଇ-ଯାଇଛି କେତେ ଚକ୍-ଖୋଡି'ର ଗାର

ଲେଖୁ-ଲେଖୁ ଲେଖି'ଦେଇଛ ତୁମେ

ମୋ ପ୍ରଶସ୍ତ-ବୁକୁ'ରେ ଅନେକ ଅଖ୍ୟର,

ପ୍ରେମ" ଶବ୍ଦ'ଟିଏ

ସଂକୁଚିତ ମୁଁ

ମୋ ଭଂଗା-ଗଢା'ର ସଂସାରେ

ସାଇତିଛି କେତେ ଯେ ଯଂତ୍ରଣା

           ମୋର ବୁକେ,

ଦର'ଲିଭା ସେଇ-

 ଅଖ୍ୟର ବଖାଣେ

ହଁ

ହୋଇ'ଥାଂତି ଅବା ବହି'ଟିଏ-

ଲେଖା-ହୋଇ'ଥାଂତା

       ଅଧ୍ୟାୟ-ପରେ ଅଧ୍ୟାୟ,

ଶାହାଜାହାନ୍ ଓ ମମତାଜ'ର

          ପ୍ରେମ-କାହାଣୀ

          ଅମର-ଅଖ୍ୟରେ,

ଅବା-ହୋଇ'ଥାଂତି ମୁଁ-

       ସେଇ ତାଜ'ମୋହଲ

ପ୍ରେମ'ଗୀତି ଗାଉ'ଥାଂତି ଯୁଗ'ପତ୍

      ସେ ପଥର ଶଂଖ-ମଲ'ମଲେ

ହେଲେ

  ଚକ୍-ଖୋଡି ଗାରେ

ଲେଖା ମୋ ପ୍ରେମ-କାହାଣୀ,

ଲେଖି-ଲିଭାଇବା'ର ଅନିଶ୍ଚିତ'ତା ଭିତରେ

   ସର୍ବଦା ଭୀତ-ତ୍ରସ୍ତ ମୁଁ