କିଛି ଶେଷ କଥା

ଯେତେ କହୁ ଥିଲେ

ସରେ ନାହିଁ କଥା

ରହେ କିଛି ଶେଷ କଥା ,

ସେଇ ଶେଷ କଥା

ସ୍ମୃତି ହେଇ କେବେ

ମରମକୁ ଦିଏ ବ୍ୟଥା ।

ଶେଷ କଥା ରଖି

କୈକେୟି ରାଣୀର

ଦଶରଥ ହଟହଟା ,

ଶେଷ କଥା ପଦେ

ନରଖିଲା ଯହୁଁ

ରାବଣର ମୁଣ୍ଡ କଟା ।

ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା

ଏଇ ଶେଷ କଥା

କୃଷ୍ଣ ଯାଇ ଥିଲେ ନେଇ,

ମାନ ନବୁଝିଲେ

ମାନୀ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ

ବଂଶ ଗଲା ନାଶ ହେଇ ।

ଅର୍ଜୁନର ପୁତ୍ର

କୃଷ୍ଣର ଭଣଜା

ହେଇବି କଟିଲା ମଥା ,

ନିଦ୍ରା କୋଳେ ଯେଣୁ

ଶୋଇ ଗଲେ ମାତା

ଶୁଣି ନାହିଁ ଶେଷ କଥା ।

ଶେଷ ଦୃଶ୍ୟ ଯେବେ

ଆସିଲା ଘନେଇ

ଭୀଷ୍ମଙ୍କର ଶେଷ କଥା,

ବିଶ୍ବରୂପ ଦେଖି

ବୁଜି ଦେଲେ ଆଖି

ମୃତ୍ୟୁ ନୁଆଁଇଲା ମଥା ।

ଶେଷ ପର୍ବ ବେଳେ

ଶେଷ କଥା ହେଲା

ପାଦ ଯେବେ ଗଲା ଖସି,

ନଚାହିଁ ପାଣ୍ଡବେ

ସ୍ବର୍ଗାରୋହଣ କଲେ

ଦ୍ରୌପଦୀ କାନ୍ଦିଲେ ବସି ।

ଶିଆଳି ଲଟାରେ

ଝୁଲୁ ଥିଲେ କୃଷ୍ଣ

ଘଟିଲା ଘଟଣା ଯଥା ,

ବଂଶ ଚାଲି ଗଲା

ବଂଶୀ ଚାଲି ଗଲା

ରହି ଗଲା ଶେଷ କଥା ।

କଥାରେ କଥାରେ

କଳି ଆସି ଯାଏ

କଥା ସାଥେ ଯୋଡ଼େ ନଥା,

ଅଡ଼ୁଆ ସୂତାରୁ

ଖିଅ କାଢ଼ୁ ଥିଲେ

ବାକି ରହେ ଶେଷ କଥା ।