ଖିଆଲି ମନ

ଆଜି ବି ଖୋଜୁଛ ନା

ସେ ଖିଆଲି ମନ ର ଝିଅଟିକୁ

ଯିଏ ଆକାଶ କୁ ଦେଖି

ଜହ୍ନ ରେ ହଜିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲା,

ଗୁମ୍ ସୁମ୍ ହୋଇ ନିରବ

ଆଶ୍ରୟ ଟିଏ ଖୋଜୁଥିଲା

ତା' କବିତାର ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ପାଇଁ ।

ସେ ଦିନ ସେ ଅନ୍ଧ ଥିଲା ,

ତା' କବିତାର ସ୍ପର୍ଶ ଭିତରେ

ମହାର୍ଣ୍ଣବ ର ଢେଉ କୁ

ଖୁନ୍ଦି ଖୁନ୍ଦି କରି ରଖିବା ଶିଖୁଥିଲା ।

ଭୟ ଥିଲା ତା'ର 

କାଳେ ଦୁର୍ବଳ ମନ ର ଢେଉ ଗୁଡ଼ିକ

ଦୃଶ୍ୟାଲୋକ ରେ ଛିଟିକି ପଡ଼ିବ

ସିଏ ଆଉ ଲୁଚି ପାରିବନି କାହାଠୁ ।

ଅଜଣା ଥିଲା ସେ ସେଦିନ

ତୁମେ ତାକୁ ତୁମ ମନ ର ଅଭିସନ୍ଧି ରେ

ମାପି ଚାଲିଛ

ତା' ଅତର ର ବାସ୍ନା ରେ

ବିମୋହିତ ହେଉଛ

ତୁମର ସ୍ୱାଭିମାନ ପୁରୁଷ ପଣ

ତା' ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ ଆଗରେ

ଅନେକ ଥର ଝୁକି ପଡ଼ିଛି ।

ଭୟ ଥିଲା ନା ତୁମର

ତୁମ ଝୁକିବା ପଣ ଟାକୁ

କାଳେ ସିଏ ଦେଖିଦେଵ ବୋଲି

ଦେଖି ଦେଇ ଥିଲା ସେ ସେଦିନ

ମ୍ଳାନ ଅନ୍ଧକାରେ ।

ଆଦେଖା ଠାଣି ରେ 

ଫିକ୍ କିନା ହସିଦେଇ

ମୁହଁ ପୋତି ଚାଲିଯାଇଥିଲା

ତା' ରାସ୍ତା ରେ।