ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ବେଷଣ

ଭୋକିଲା ପେଟକୁ ଖାଦ୍ୟ ଯେବେ ନ ମିଳେ

ପାଗଳଙ୍କ ଭଳି ବିଳିବିଳାଏ

ଭୋକ ମେଣ୍ଟିଗଲା ପରେ ଭୋକିଲା ଜୀବ

ଫୁଲେଇ ହୋଇ ଗାଉଥାଏ ॥

ପ୍ରେମି ଯୁଗଳ ର ଭୋକ ଅସରନ୍ତି ଲାଗେ

ଭେଟ ହୋଇଗଲେ ତୃପ୍ତ ହୁଅନ୍ତି

ଭୋକ ନ ମେଣ୍ଟିଲେ ପାଗଳକୁକୁର ଭଳି

ଭୋକରେ ରଡିବୋବାଳି ଛାଡିଥାନ୍ତି ॥

ଗରୀବର ଭୋକ ଏଇ ପେଟ ଚାଖଣ୍ତକ

ମୁଠାଏ ମିଳିଲେ ହୁଅନ୍ତି ଆନନ୍ଦିତ

ଦିନରାତିକୁ ଏକ କରିବାର କଷ୍ଟ ପରେ

ପାନ୍ତି ଖୁସି ହୋଇ ଆତ୍ମତୃପ୍ତ ॥

ପଶୁପକ୍ଷୀ ଆହା କେତେ ଯେ ଭୋକିଲା

ବୁଝିବ କିଏ ତାଙ୍କ ପରିଭାଷା

ଏ ମାନବ ଜାତି ନିଜ ଭୋକ ପାଇଁ

ଛଡାଇନିଅନ୍ତି ଜିଇଁବାର ଆଶା ॥