କେଳିକୁଞ୍ଜେ ବନମାଳି

ରହି ରହି କାନେ ପଡି ଯାଉଛି ଲୋ

ମୋହନ ମୂରଲୀ ସ୍ୱନ

ବୃନ୍ଦାବନ କେଳିକୁଞ୍ଜେ ଯିବାପାଇଁ

ଉଚ୍ଚାଟ ହେଲାଣି ମନ ।

ହଟିଆ କାହ୍ନେଇ ହଟ ଲଗେଇଛି

ବଇଁଶୀ ଫୁଙ୍କୁଛି ବସି

ରାସବିହାରୀଙ୍କ ଅପରୂପ ଠାଣି

ଆଖିରେ ଯାଉଛି ଭାସି ।

ଆସ ଆସ ସଖୀ ଯିବା କୁଞ୍ଜବନେ

ଉଛୁର ହେଉଛି ବେଳ

ଖୁସି ହୋଇଯିବା ଦେଖି କେଳିକୁଞ୍ଜେ

 ରାଧା ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଖେଳ ।

କୁ଼୍ଞ୍ଜବନେ କେଳି କରେ ବନମାଳି

ବୃନ୍ଦାବନ ସାରା ହୁରୀ

ଲଳିତା ବିଶାଖା ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କ ସହ

ନନ୍ଦଲାଲା କରେ କେଳି ।

ଜ୍ୟୋତ୍ସାଲୋକେ ଦେଖ ଦାମୋଦର ରୂପ

ଦିଶୁଛି କି ମନୋହର 

ଗୋପୀ ଗୋପାଳୁଣୀ ରାସ କରିବାକୁ

ଛାଡୁଛନ୍ତି ନିଜ ଘର ।

ବଡ ଅପୂର୍ବ ସେ ରାସର ମହାତ୍ମ୍ୟ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କରନ୍ତି କେଳି

ବିଶ୍ୱ ବିହାରୀ ସେ କମଳ ଲୋଚନ

ନାରାୟଣ ବଂଶୀଧାରୀ ।