କବିତାର ଅନ୍ତଃସ୍ୱର

କବିତା ମୁଁ,ଚିର  ଅମ୍ଳାନ ଭାସ୍ବର

   ବିଜୟ ମୋ' ଚିରସ୍ଥାୟୀ,

ଜୟ ପରାଜୟ ଯାତ୍ରାର ପଥରେ

   ପରାଜୟ ଜାଣିନାହିଁ ।

ବେଳେବେଳେ ହୁଏ ଈଷତ୍ ଆକ୍ରମଣ

    ଅସ୍ଥାୟୀ,କ୍ଷଣିକ ପାଇଁ,

ମୋ' ଶବ୍ଦବାଣର ସଂଯତ କ୍ଷେପଣେ

    ଆପେ ହୁଏ ଧରାଶାୟୀ !

କଳ୍ପନା ସୁନ୍ଦରୀ   ଚିର ସହଚରୀ

    ଚିର ସବୁଜ ସଂକଳ୍ପ,

ସଂକଳ୍ପ ତାହାର  ସମାଜ ସଂସ୍କାର

    ଶପଥ ତା' ବଟ କଳ୍ପ ।

ଜନ୍ମ ଜାତକ ତା'   ଶାଶ୍ୱତ ସମୃଦ୍ଧ

    ଶବ୍ଦ ଶବ୍ଦର ପୃଷ୍ଠାରେ,

ରଚିବାକୁ ଚାହେଁ ସଂସ୍କାର ସଂସ୍କୃତି

   ସମାଜେ ହୃଷ୍ଟଚିତ୍ତରେ ।

ଆଙ୍ଗିକ ଆକୃତି   ମାତ୍ର ଅନୁଭୂତି

   ଆତ୍ମାରେ ସ୍ୱର୍ଗ ସୁନ୍ଦରୀ,

ବାଧା ଅର୍ଗଳକୁ ଭ୍ରୂକ୍ଷେପ ନ କରି

    ଅନୁରକ୍ତା ଅପସରୀ ।

କବିଙ୍କ କୃତିତ୍ବ    ସର୍ଵଜନାଦୃତ

    ମୁଁ ତାଙ୍କରି ଅନ୍ତଃସ୍ୱର,

ସୁର,ତାଳ ଲୟେ ନୃତ୍ୟର ଛନ୍ଦରେ

   ମୁଁ ସଂସ୍କାରୀ କାବ୍ୟଝର ।

ରକ୍ତ ଗୋଲାପ ମୁଁ ମୋ' ଚଲା ପଥରେ

  କୋଟି କୋଟି କଣ୍ଟା ବଣ,

ବେଳେବେଳେ ତା'ର ନିଷ୍ଠୁର ଆଘାତେ

  ରକ୍ତାକ୍ତ ମୋ' ସୂକ୍ଷ୍ମ ମନ ।

ରକ୍ତାକ୍ତ ହେବିନି    ମଉଳି ଯିବିନି

    ହେବିନି ମୁଁ ସଂକ୍ରମିତା,

ବୀରାଙ୍ଗନା କେବେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ର ପରେ

     ହୁଏ ନାହିଁ ସଙ୍କୁଚିତା ।

ସପନ ମୋହର  ସ୍ଥିର ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ

    ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ବସୁନ୍ଧରା,

ସତ୍ୟର ପରୀକ୍ଷା ସଫଳ ସମୀକ୍ଷା

   ସେ ସ୍ବପ୍ନ ରୀତି ନିଆରା ।

ହେ କବି,ନମସ୍ୟ ! ସାରସ୍ୱତ ବଂଶ

    ଭିତ୍ତି ତୁମ ଗରୀୟାନ୍,

ପଛଘୁଞ୍ଚା ନାହିଁ  ତୁମରି ଚରିତ୍ରେ

   ଶବ୍ଦବାଣେ ବଳୀୟାନ୍ !

ଅର୍ଥ ଶାସ୍ତ୍ର ସିନା ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତିରେ

   ରଖିପାରେ ଭାରସାମ୍ୟ,

ଶାସ୍ତ୍ର ପରମ୍ପରା ସର୍ବଦା ସୁଫଳା

   ସ୍ୱର ଶୃଙ୍ଖଳାରେ ରମ୍ୟ ।

ହେ କବି,ବରେଣ୍ୟ ! ଜ୍ଞାନରେ ନିପୁଣ

   ମୁଁ ତୁମର କାବ୍ୟକନ୍ୟା,

କାବ୍ୟ ସୁନନ୍ଦାର ସୁରଭି ସୁଗନ୍ଧେ

   ରଚିବା ସୃଜନୀ ବନ୍ୟା ।

ସେଇ ବନ୍ୟା ନୁହେଁ କ୍ଷୀଣାଙ୍ଗୀ ତଟିନୀ

   ବହି ଲୀନ ହୋଇଯିବ,

ଜାତି ଇତିହାସେ ପୀୟୂଷ ଆୟୁଷେ

   ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରୀ ରହିଯିବ ।

ଜାତି ବଳିଷ୍ଠତା  ଇତିହାସ ରଚେ

   ସମୃଦ୍ଧ ସାହିତ୍ୟ ନେଇ,

ସେଇ ସାହିତ୍ୟରେ ଜାତି ଇତିହାସ

  ଗୁଳ୍ମେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରୀ ହୋଇ ।