କବିତା ପର୍ବ : (ଅତିରିକ୍ତ) ଗୀତି-କବିତା-55 : ତୁମେ : -ଡକ୍ଟର କୃତ୍ତିବାସ ନାୟକ

ତୁମେ ଥିବାଯାଏ ଗାଆଁଟି ତୁମର ମହାତୀର୍ଥ ଥିଲା ମୋର,

ଏବେ ତୁମେ ଯେଉଁ ସହରରେ ଅଛ ସେଇଟା ତୁମ ମନ୍ଦିର | (ଘୋଷା)

ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣରେ ଯାଇନାହିଁ ବୋଲି ଥିଲା ମନେ ଅବଶୋଷ,

ଆଜି ଯାଇ ପୂଜା କରିବି ମନ୍ଦିରେ ହେବ ନୂଆ ଇତିହାସ |

ତୁମପାଇଁ କେବେଠାରୁ ମୁଁ ସଜେଇ ରଖିଛି ପୂଜା ସଂଭାର |

ତୁମେ ଥିବାଯାଏ ଗାଆଁଟା ତୁମର ମହାତୀର୍ଥ ଥିଲା ମୋର | (1)

ଘୋରି ରଖିଛି ମୁଁ ପ୍ରୀତିର ଚନ୍ଦନ ଲିପିଦେବି ହୃଦୟରେ,

ପ୍ରେମଫୁଲରେ ମୁଁ ଗୁନ୍ଥିଛି ମାଳାଟି ଲମ୍ବାଇ ଦେବି ଗଳାରେ |

ସଞ୍ଚିତ ମନକୁ ଅର୍ପିବି ତୁମକୁ କାହାରିକୁ ନାହିଁ ଡର |

ତୁମେ ଥିବାଯାଏ ଗାଆଁଟା ତୁମର ମହାତୀର୍ଥ ଥିଲା ମୋର | (2)

ତୁମରି ବନ୍ଦନା କରିବି ମୁଁ ବସି ଗାଇ ତୁମ ଗୁଣଗାନ,

ହସି ହସାଇବି କାନ୍ଦି କନ୍ଦାଇବି କହି ମୋର ଭୁଲାପଣ |

ଶରଣ ପଶି ମୁଁ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ରହିବି ହେଇ ତୁମର |

ତୁମେ ଥିବାଯାଏ ଗାଆଁଟା ତୁମର ମହାତୀର୍ଥ ଥିଲା ମୋର | (3)