କବିତା ନୀତିବାଣୀ -୨

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଗୋଡ ଖସିଗଲେ ଯେବେ 

ପିନ୍ଧିଥିବା ଚପଲର ହୋଇଥାଏ ଦୋଷ,

ଏହି ସ୍ୱାର୍ଥି ମନୁଷ୍ୟ ବୁଝେ ନାହିଁ ତାର ଅବଦାନ 

ତତଲା ବାଲିରେ ନୀଳକଣ୍ଠ ସାଜି, କରିଥାଏ ଯିଏ ତୋଷ ।

କଣ୍ଟାଫୁଟା ରାସ୍ତାରେ ଫୁଲର ଶଯ୍ୟାକୁ ବିଛାଇ

ଧିରେ ଧିରେ ଜୀବନକୁ ତାର କରିଦିଏ ଶେଷ ।

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆଁର ନୀତି ଯେ ବିଚିତ୍ର,

ଛିଣ୍ଡା ଚପଲ ପରି ଅନାଥାଶ୍ରମକୁ ଫିଙ୍କିଥାଏ 

ଛୋଟରୁ ବଡ ହୁଏ,ପାଇ ଯେଉଁ ପିତାମାତାଙ୍କ ଆଶିଷ ।।