କାୟା କାଗଜ କୋହ

ଚିରା କାଗଜ ଖଣ୍ଡେ ମୁଁ ପୁରୁଣା ଖାତାର

ଦେଖନା ଅଜଣା ପରି

ବୁଝି ବି ପାରେନା, କେଜାଣି କାହିଁକି

ଖୋଜୁ ନାହଁ ଆଗ ପରି ।

ଦିନେ ଥିଲି ତୁମ ମନର କାହାଣୀ

ହୃଦୟର ଗୀତିକଥା,

ଝର କଲମର ଗୁମର ବାରତା

ମିଠା ସପନ ର ବ୍ୟଥା ।

ଅନିଦ୍ରା ପ୍ରହର ନିଦ ବିଛଣାରେ

ତକିଆ ଉପରେ ଛାତି

କେତେ କଥା କେତେ ଅକୁହା ଆବେଗ

ଘନୀଭୂତ ଅନୁଭୂତି ।

କେତେ ନୂଆ ରାଗ ଶବ୍ଦ ଭାବ ଛନ୍ଦ

କ୍ଷଣକେ ପସନ୍ଦ ଲାଗେ

ଆନ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ ଅଡୁଆ ସୂତାର

ଆଖୋଜା ଖିଅକୁ ଖୋଜେ ।

କେବେ ଚିରି ଦିଅ ,ମୋଡ଼ି ଫିଙ୍ଗି ଦିଅ

ପୁଣି କେବେ ଅସଜଡ଼ା

ଅବହେଳିତ ସେ ଉତ୍କଣ୍ଠା ସମୂହ

କ୍ଷଣିକ ଆବେଗେ ଜଡ଼ା ।

କେତେ ମୁଁ ଦେଖିଛି ମନ ତଳେ ତୁମ

ଯେତେ ଅମାନିଆ କୋହ

ଲେଖିଛ ମୋ ଦେହେ ଯାତନା ଅକୁହା

ଆଖିର ଆବୁହା ଲୁହ ।

ହସ ଖୁସି ଭାଷା କେବେ ରାଗ ରୁଷା

ଅବ୍ୟକ୍ତ କଥା ଯେତେକ

ଅକ୍ଷରେ ଲେଖିଛ ବକ୍ଷରେ ମୋହର

ସ୍ବାକ୍ଷର, ଚରିତ୍ର ଚିତ୍ର ।

ଆଜିବି ଶୁଖିନି ତଥାପି ଦିଶୁନି

ଝରୁଛି ରକତ ସୁଅ

ଅବହେଳିତ ଏ ଅନ୍ତିମ ପ୍ରହରେ

କାୟା କାଗଜର ମୋହ ।