କାନନ ରୋଦନ

ହେ କାନନ! ତୁମେ ଆଉ ଜମା କାନ୍ଦନା

ସହି ନପାରି ତୁମ ଅଙ୍ଗଛେଦ ବେଦନା l

କୋଟି କୋଟି ବର୍ଷ ଧରି କଲ ଜନସେବା

ଫଳମୂଳ କାଠ ଲାଖଝୁଣା ଦେଇ ସବୁ ଅବା l

ଧରିତ୍ରୀ ମାତାର ତୁମେ ସଦା ପୃଷ୍ଟ ପୋଷକ

ତୁମ ଗୁଣେ ସର୍ବଦା ସେ ହୁଅଇ ତ ସୁରଚକ l

ବର୍ଷାଦେଇ ବସୁ ମାତାଙ୍କୁ ଜରିଛ ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା 

ସେହି ଶସ୍ୟ ଆହାରେ ପାଳିତ ଜୀବଜଗତ ସାରା l

ହେ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ କାନନ ମୁନିମନ ହାରିଣୀ

ସଦା କର ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ କେବେ ହାର ନମାନି l

ତୁମ କୋଳେ କେତେ ସନ୍ତାନ ଡାକନ୍ତି କାନ୍ଦି ମା ମା ମା

ବଞ୍ଚାଅ ଆମକୁ ନର ପିଶାଚ କବଳୁ ନଡରି ହେଳା ଜମା l

ନିର୍ମମ ସଂହାର କରି ଚାଲିଛନ୍ତି ଆଜିର ଧଳା ନର ପିଶାଚ 

କୁଳ ବୁଡ଼ି ଯିବ ଅଚିରେ ଆମର ନାହିଁ କେହି ରକ୍ଷା କବଚ l

ପିଆଶାଳ ଶାଳ ଶାଗୁଆନ କରନ୍ତି ସଦା ଆର୍ତ୍ତ ନାଦ

ହଣା ଖାଇ ଦରମରା ହୋଇ ଗଡ଼ୁଛନ୍ତି ନାହିଁ ନିନାଦ l

ଆଧୁନିକ ମଣିଷ ବଡ଼ ସ୍ୱାର୍ଥ ବାଦୀ ହୀନ ସତ ବୁଦ୍ଧି

ଧନ ଲୋଭ କରିଛି ଗ୍ରାସ ତାଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡେ ଭରି କୁବୁଦ୍ଧି l

ତୁମ ପାହାଡ଼ ଶିଖରେ କଳା ବାରିଦ ନପାଏ ଜାଗା

ଢାଳିବାକୁ ବର୍ଷା ରେଣୁ ବସୁମାତା ଦେହେ ଅଭାଗା l

ତୁମ ଦେହକୁ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି ଟୁକୁରା ଟୁକୁରା ଆଜି

ବେପାର ଲୋଭେ ରହଣି ଶାନସ ଉକତେ ବଡ଼ ପାଜି l

ବସୁମତୀ ମୁଁ ଜୀବ ଉଦ୍ଭିଦର ମାତା ମୁଁ ଦୁଃଖିତ ଆଜି

ତୁମ କାନ୍ଦଣା ସହିପାରୁନି ମୋଟେ ସମ୍ପୁଛି ରାଗେ ସିଝି l

ଗଛଗଣ୍ଡି କଟା ନର ପିଶାଚ ଚିତାକଟା ଭରିଚାଲୁଚି

ନିଜ ବଟୁଆ ଲୁଚି ଛପି ବିକି ତୁମ ଧନମଣିଙ୍କୁ ବାଛି l

ତୁମ ହାତୀ ପୁଅ ଝିଅ ମରନ୍ତି ଡହଳ ବିକଳେ ଏଠି

ନରପିଶାଚଙ୍କ ଗୁଳି ଚୋଟେ ଦେଖାନ୍ତି ରକତ ପିଠି l

ଏକ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଶିକ୍ଷିତ ବାପୁଡ଼ା ଦେଶାଙ୍ଗାର

ନଚିହ୍ନି ମଣିଷ ଚିହ୍ନନ୍ତି ଟଙ୍କା ଉପାଧି ଧରି ବ୍ୟଭିଚାର l

ସରଗ ଈଶ୍ବର ଶୁଣିଛନ୍ତି ଏବେ ତୁମ ବିକଳ ପ୍ରାର୍ଥନା

ପଠେଇଲେଣି ତୁମ କୋଳକୁ ନରଦେବତା ସୁମନା l

ଗଛ ଜୀବକଟା ନରପିଶାଚ ବାପୁଡ଼ା ଏବେ ହେବେ ଜବତ

ଆଉ ମୋଟେ କାନ୍ଦନା ହେ କାନନ ବାଳା ହୁଅହେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ l

ବସୁମାତା ମୁହିଁ ସଂସାର ଜନନୀ ତୁମଠାରେ ମୋର ଅଳି

ରଖ ଟିକେ ମୋ ଗିର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଟିକେ ଧର ତୁଟିବ ସବୁ କଳି l

ସତ୍ୟର ମହିମା ଆସୁଛି ବାହୁ ପ୍ରସାରି ବାଜ ପକ୍ଷୀ ପରି

ଝାମ୍ପି ନେଇ ଉଡ଼ିଯିବ ପଞ୍ଝାମୁନେ ଧରି ପିଶାଚଙ୍କୁ ସାପଜରି l

ହେ କାନନ ତୁମେ ଆଉ ଜମା କାନ୍ଦନା ରାଣ ମୋ ଘେନ

ବସୁମାତା ଦେବୀ ଅଟଇ ମୁହିଁ କରୁଛି ତୁମକୁ ଶତକଲ୍ୟାଣ l