କାନ୍ଦି କହେ ନନ୍ଦରାଣୀ

      କାନ୍ଦି କହେ ନନ୍ଦରାଣୀ,

କେଣେ ଛାଡ଼ିଗଲୁ ମୋ ଗୁଣମଣି ରେ

       ଗୁଣ ହେଉଥାଇ ଗୁଣି l

      ପୁତନା ନାମେ ଡାହାଣୀ,

କ୍ଷୀର ପିଆଇଲା ମୁରଲୀପାଣି ରେ

     ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ନେଲୁ ଟାଣି l

       ଦଧି ମନ୍ଥନରେ ଗୋଳ,

କଲୁ ବୋଲି ବାନ୍ଧିଲି ଧରି ରୋଳ ରେ,

       ବୃକ୍ଷ ଅର୍ଜୁନ ଯାମଳ l

      ବିସ୍ତାରି ତୋହର ପାଟି,

ଦୁଷ୍ଟ ପଣେ ତୁହି ଖାଇଲୁ ମାଟି ରେ

       ବାନ୍ଧି ମୁଁ ପିଟିଲି ଛାଟି l

     ମାଟି ଖାଇ ନାହିଁ ମାଆ,

କହି ଦେଖାଇଲୁ ଧନ ତୁ ଆଁରେ,

     କେ କଲା ଅବା କିମିଆଁ l

     ଅଦ୍ଭୁତ ତୋହର ପାଟି,

ଚଉଦ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଅଛନ୍ତି ଘୋଟି ରେ

      କଳାକାହ୍ନୁ ଶିରିପତି l

     ମାରିଲୁ କେତେ ବଇରୀ,

ବକାର ପାଟିକୁ ଦେଲୁ ତୁ ଚିରିରେ,

     ଧନ ମୋର ବଂଶୀଧାରୀ l

     ଶିରେ ତୋ ମୟୁର ପୂଛ,

ବାନ୍ଧିଦେଲେ କରୁ କେମନ୍ତ ନାଚରେ,

      ଚିତ୍ତ ହୋଇଯାଏ ସ୍ୱଚ୍ଛ l

     ଇନ୍ଦ୍ର ଘୋର ବୃଷ୍ଟି କଲା,

ସାତ ବରଷର ମନ୍ଦର ତୋଳାରେ,

      ଶଚୀ ପତି ଗର୍ବ ଟଳା l

     କପାଳେ ଗୋଚନା ଟୀକା,

ପାକଲା ଗାମୁଛା ଶିରରେ ଠେକାରେ,

      ପୀତବାସ କଟି ବେକା l

        ଅକ୍ରୁର କାହୁଁ ଅଇଲା,

କ୍ରୁର ପଣେ ଘେନି ମଥୁରା ଗଲାରେ,

       ବିଧାତା ବାମ ହୋଇଲା l

         ଘର କଲୁ ମଧୁବନ,

ପାଶୋରିଲୁ ମୋତେ ମଧୁ ସୂଦନରେ,

       ଝୁରି ମଲି ରାତି ଦିନ l

       ରାମ କୃଷ୍ଣ ବେନି ସୁତ,

ନୀଳଚକ୍ରେ ଉଡ଼େ ତାଙ୍କରି ନେତ ଲୋ

       ଯଶୋଦା ତାହାଙ୍କ ମାତ l

     ଧନ୍ୟ ଲୋ ଯଶୋଦା ମାଆ,

କହ୍ନେଇଟା ସିନା ତୋହର ଛୁଆଲୋ, 

       ମାଆ ବିନା କିଏ ସାହା ।