କାଳମୃତ୍ୟୁ

ଶାବକ ସକାଶେ   ଦାନା ଧରି ଆସେ

ନୀଡ଼ ଅଭିମୁଖେ ପକ୍ଷୀ

ଲକ୍ଷି ଦୂରତାରେ    ବତୀଖୁଣ୍ଟ ତାରେ

ବସି ଯାଇଥିଲା ଥକି ।

ଡେଣାକୁ ମେଲାଇ    ବସୁ ବସୁ ଯାଇ

ପାଖର ତାରରେ ବାଜି

ଦୂରେ ଥିଲା ବସା    ଉଡିଗଲା ହଂସା

ଫେରି ପାରିଲାନି ଆଜି ।

ପକ୍ଷୀଙ୍କ ଆସରେ    ଝଡ଼ ବତାସରେ

ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ କେବେ ଡାଳ

କିଏ ଅବା ଜାଣେ   ମରଣ ବି ଆଣେ

ଅଚାନକ ଏହି କାଳ ।

ଯିଏ ବି ଯାହାର     କରଇ ଆହାର

ପୂରିଛି କାହାର ପେଟ

ବିଚିତ୍ର ଏ ଲୀଳା   ଶେଷେ ସର୍ବଗିଳା

ମୃତ୍ୟୁ ସାଥେ ହୁଏ ଭେଟ ।

କାଳ ବଳବନ୍ତ     ଆରମ୍ଭରେ ଅନ୍ତ

ଖଞ୍ଜି ଅଛି କଉଶଳେ

ଜଣକ ବିୟୋଗେ ଆନର ସଂଯୋଗେ

ଜଗତ ନିୟମେ ଚଳେ ।

କିଏ କେବେ ଭାଳେ କାହାର କପାଳେ

କେତେ କ୍ଷଣ ଅଛି ବାକି

କିଏ ବା ପ୍ରସ୍ତୁତ      ମରଣର ଦୂତ

ନେଇଯିବ ଆସି ଡାକି ?

କିଏ ପାଦ ତଳେ   କାହାକୁ ନ ଦଳେ

ଚାଲି ଯାଉ ଯାଉ ବାଟେ

ସତ୍ୟତାକୁ ଜାଣି    ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ

ଉଚିତେ କି କାଳ କାଟେ ?