କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ

ନୀଳଚକ୍ର ଧାରୀ ଯିଏ

ପତିତପାବନ ସିଏ

ଯେଉଁଠିକୁ ଚାହଁ କଳା ଚକା ଆଖି

ହାତ ଠାରି ଡାକୁ ଥାଏ ।

ଶଙ୍ଖ ଧରିଅଛି ଯିଏ

ଚକ୍ର ବି ଧରିଛି ସିଏ

ସ୍ୱୟଂ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ହସ୍ତେ ଗଦା ପଦ୍ମ 

ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ମୂରତି ସିଏ ।

ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଯିଏ

ମଧୁସୂଦନ ବି ସିଏ

କାଳିଆ ଠାକୁର ଜଗତର ନାଥ

ତା ପରି ବା ଅଛି କିଏ ?

ମଣିମା ସାଆନ୍ତ ଯିଏ

ଭକ୍ତ ଭଗବାନ ସିଏ

ଦେଖି ତାର ରୂପ ବେଶ ସିଂହାର କୁ

ତା ଶ୍ରୀପଦେ ମଥା ଲୋଟିଯାଏ ।

ରଥର ସାରଥି ଯିଏ

ରଖେ ଅବା ମାରେ ସିଏ

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଚକ୍ଷୁ ଗୀତା ତତ୍ତ୍ଵ ସାର୍

ଲଭେ ଯେ ଆଶ୍ରିତ ହୁଏ ।

ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ଦିଏ ଯିଏ

ପରୀକ୍ଷା କଠୋର ନିଏ

ତା ବିନା ନାହିଁ ଗତି ବା ମୁକତି

କୈବଲ୍ୟ ପରମ ସିଏ ।