କାଳିଆ ଆଖିରେ ଲୁହ

 

ମନେ ନାହିଁ କିରେ ନବ କଳେବର

  ଦାରୁ ଚୟନେ କପଟ

ଗୁପତ ବ୍ରହ୍ମକୁ  ଗୁପତ ନରଖି

    କରିଲା କିଏ ବିଭ୍ରାଟ ॥୧॥

ରତନ ଭଣ୍ତାର ଚାବି ତ ହଜିଲା 

   ପଣ୍ତା ପଡିହାରୀ ମୁକ୍ତ

ପ୍ରଶାସନ କୋଳେ ସେବକଟି ଖେଳେ

   ସବୁ ତ ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ ॥୨॥

ଟିକେଟ କାଟିଣ ଧାଡି ଦରଶନ 

    ଅବଢା ବେପାର ହାଟ

ଆନନ୍ଦ ବଜାରେ ଆନନ୍ଦ ତ ନାହିଁ

    ସବୁଠି ଖାଲି ବିଭ୍ରାଟ ॥୩॥

ବାନା ତୋ ଚିରିଲା ନିଆଁ ବି ଲାଗିଲା

   ଦେଲୁ ବିପଦ ସଂକେତ 

ବୁଝୁଛି କି କେହି ଆହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ 

   ମଣିଷ ଗର୍ବେ ଉତ୍ପାତ ॥୪॥

  

ଭକତ ବିହୁନେ କାଳିଆ ବାହୁନେ

   ଚାପି ପାରୁ ନାହିଁ କୋହ

ଭକତ ବତ୍ସଳ ଭାବରେ ବିହ୍ବଳ

  ଭକତ ପ୍ରେମର ମୋହ ॥୫॥

ଶୁଖି ଯାଇଅଛି ମୁହଁଟି ତୋହର 

   ଆଖିରୁ ନିଗିଡେ ଲୁହ

ନିଜ କଲାକର୍ମ ମଣିଷ ଭୋଗୁଛି

  କାନ୍ଦୁଛୁ କାହିଁକି କହ ॥୬॥