କାଳ ଆବର୍ତ୍ତନେ

କାଳ ଆବର୍ତ୍ତନେ ଆସି ଅଛି ମୁହିଁ 

ଦୁଇ ହଜାର ବାଇଶି l

ଅନନ୍ତ କାଳରେ କ୍ଷୁଦ୍ର ବିନ୍ଦୁ ମାତ୍ର 

ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ ବ୍ରହ୍ମ ରାଶି l

ସଙ୍ଗେ ଆଣି ଅଛି ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ 

ଦେବାକୁ ତାହାକୁ ବାଣ୍ଟି l

ଦୋଷ ଦେବ ନାହିଁ କର୍ମ ଅନୁସାରେ 

ତାହାକୁ ନିଅ ସାଉଁଟି l

କାଳର ଆୟୁଷ ଚାରି ଯୁଗେ ପରା 

ଶାସ୍ତ୍ର କରିଛି କଳ୍ପନା l

କାଳର ଆୟୁଷ କଳି ପାରେ କେବା 

ଵର୍ଷା ଧାରା ଧୂଳିକଣା l

ଚାରି ଲକ୍ଷ ଦ୍ୱାତ୍ରିଂଶ ବର୍ଷ ଶହସ୍ର 

ଅଟେ କଳି କାଳ ଆୟୁ l

ପାଞ୍ଚ ସସ୍ର ବର୍ଷ ବିତି ଯାଇଅଛି 

ଘନ ଯେହ୍ନେ ତଡ଼େ ବାୟୁ l

ଦ୍ୱାପରର ପରମାୟୁ ଅଟେ ସସ୍ର 

ଆଠ ଲକ୍ଷ ଚଉଷଠି l

ଦ୍ୱାପରର ଅନ୍ତେ ବଇକୁଣ୍ଠ ଗଲେ 

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପାର୍ଥ ସାରଥୀ l

ତ୍ରେତୟାର ପରମାୟୁ ଅଟେ ସସ୍ର 

ବାର ଲକ୍ଷ ଛୟାନବେ l

ରାମ ଅବତାରେ ରାବଣ ନିଧନ 

ପ୍ରଭୁ ଲୀଳା କଲେ ଭବେ l

କୃତଯୁଗ ପରମାୟୁ ଅଟେ ସସ୍ର 

ସପ୍ତଦଶ ଅଷ୍ଟ ବିଂଶ l

ବାମନ ରୂପରେ ବଳି ଦର୍ପ ଗଞ୍ଜା

ଅବତାର ହୃଷୀକେଶ l

ଏତିକି ମାତର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ନରେ 

ପାରିଅଛ ଜାଣି l

ଅସୀମ ଏ କାଳ ଆଦି ଅନ୍ତ ନାହିଁ 

ବହିଯାଏ ଯେହ୍ନେ ପାଣି l

ବହିଗଲା କାଳ ନ ଫେରେ ସେ ପୁଣି 

ନାହିଁ ତା ପାଶ୍ଚାତ ଗତି l

ଆଜି କାମ ଏବେ କର ଭାଈ ଶୀଘ୍ର 

କାଲିକୁ ନ ରଖ ଚିନ୍ତି l

ଦୁଇ କଥା ଭାଈ କହିଦେଲି ମୁହିଁ 

ନଧରିବ ମୋର ଦୋଷ l

କାଲି ପରା କାଳ ହାବୁଡ଼ିବ ଆସି 

ଶେଷ ହେବ ମୋ ଆୟୁଷ l

କର୍ମ ପଥେ ନର ହୁଅ ଆଗୁସାର 

ସତ୍ କର୍ମେ ରଖ ମତି l

ପ୍ରଭୁ ଦୟାମୟ ମଙ୍ଗଳ ଆଳୟ 

ହୃଦେ ଚିନ୍ତି ନିତି ନିତି l