ଜୟ ମା ଦୁର୍ଗା

ମମତାମୟୀ ଗୋ ସେନେହମୟୀ ଗୋ

ମନ ଝୁରେ ତୁମ ପାଇଁ

ଆସି ଥିଲ ବୋଲି   ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠାରେ

ଦୁଃଖ ବୁଝା ପଡେ ନାହିଁ

ଏବେ ଶୁନ୍ୟ ଲାଗେ ସାରା ଭୁବନ ମା

ସତେ ଅନ୍ଧକାର ନାଇ ।

ମମତାମୟୀ ଗୋ

କେତେ ଦୁଃଖି ରଙ୍କି  ତୁମ ଛବି ଆଙ୍କି

ଗୁହାରି କରିଲେ ପାଶେ

କିଏ ଆଡମ୍ବର  ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ

କିଏ ତ ପୂଜଇ ହର୍ଷେ

ସବୁ ଦେଖି ତୁମେ ଯେବେ ଚାଲି ଗଲ

କାନ୍ଦେ ତୁମ ଗୁଣ ଗାଇ ।

ମମତାମୟୀ ଗୋ

ଶରତେ ଆଶ୍ଵିନ  ପବିତ୍ର ପାର୍ବଣେ

କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ ମଜା

ବିଜୟ କରିଲ    ଭକତ ହୃଦୟ

ବିଦାୟରେ ଲାଗେ ସଜା 

ଅଶ୍ରୁଳ ନୟନେ   ଚାହିଁ ମୁଁ ରହିଛି

ଆଜି ଶୁନ୍ୟ ହାତ ନେଇ ।

ମମତାମୟୀ ଗୋ 

ବୃକ୍ଷ ଗହଳରୁ    ଶୁକ ପିକ ସ୍ବର

ଶିଥିଳ ପଡ଼ିଛି ସତେ

ଅଳି କରେ ନାହିଁ ସନ୍ତାନ ଆଜି ମା

ଦୁର୍ଗା ଦେଖାଇବ ମୋତେ

କେତେ ମାୟା ମୋହ ଲଗାଇଲ ମା

ଦଶ ଦିନ ଧରା ଛୁଇଁ ।

ମମତାମୟୀ ଗୋ

ପ୍ରାଚୀ କାନ୍ଥେ ଆଜି ଅରୁଣିମା ଦୃଶ୍ୟ

ହେଉ ନାହିଁ ପ୍ରକଟିତ

ଅଦୃଶ୍ୟ କୋହ ତ ହୃଦୟେ ଉପୁଜେ

ତୁମେ ଗଲା ପରେ ମାତ

ପ୍ରଭାତୀର ଗୀତି   ରହିଛି ମା ଲୋ

ଆଗାମୀ ବର୍ଷକୁ ଚାହିଁ

ମମତାମୟୀ ଗୋ ।