ଜନନୀ

ଚିରସ୍ମରଣୀୟl ଆଦ୍ୟ ବନ୍ଦନୀୟା ଅଟେ ଜନନୀ l

ସବୁ   ସହି  ସର୍ବସାଂହା ଯେପରି ସେ ମେଦିନୀ l

ଅଙ୍ଗେ ସହି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ପାଇ କେତେ ଯାତନା l

କରି  ଥାଏ  ଯତ୍ନ କେତେ ଭୁଲି ସବୁ ବେଦନା l

ଅତି  ସରାଗ ରେ  ଆମକୁ ନିଏ କୋଳେଇ l

ଝୁରି ହୋଇଥାଏ ସଦା ଆଖିରୁ ଗଲେ ଦୁରେଇ l

ଥାଳ  କୁ ଭରି   ଭଳି ଭଳି ବ୍ୟଞ୍ଜନରେ l

ଉଦର  ପୁରାଇ କି ଆନନ୍ଦ ଥାଇ ସେ କ୍ଷୁଧାରେ l

ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ମମତା  ର ଅସରନ୍ତି ଭଣ୍ଡାର l

ର

Advertisement

ୋଗ, ଶୋକ ଦେଖି ଆମ  କାନ୍ଦେ ତା ଅନ୍ତର l

ଡର ଭୟ ସ୍ପର୍ଶ ନକରେ ସେ ଥିଲେ ପାଖରେ l

ତା ଗୀତରେ ଥାଏ  ଯାଦୁ ଶୋଇପଡେ ନିଦରେ l

ଦୁଃଖ  ର ତାଡନେ ଯଦି ମନହୁଏ ବ୍ୟଥିତ l

ଶୀତଳ   ପରଶ ଦିଏ ତାର ସେଇ ପଣତ l

ବାଲ୍ୟ କାଳେ ମା  କାହାର, ଲାଗିଥାଏ ଝଗଡା l

ଜୀବନ ର  ଅପରାହ୍ନରେ କାହିଁକି ସେ ଅଲୋଡ଼ା l

ଘରେ  ଘରେ ମା ରୂପେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ମାହେଶ୍ୱରୀ l

ଲଭ ସର୍ବ  ସୁଖ  ସେବି ପୟର ତାଙ୍କରି l